Dyktafon story, czyli rozmowa z samym sobą o tym, co ważne

Abstract

Ze względu na swoje dotychczasowe doświadczenie naukowe, w tekście analizuję swoją relację z dyktafonem. Zauważam w konsekwencji jego istotne znaczenie dla mojej aktywności naukowej i potwierdzam tym samym wagę materialności w prowadzeniu badań naukowych. Kwestionuję ponadto wszelkie próby deprecjonowania jakichkolwiek tematów i form przeprowadzania badań. Posługuję się wywiadem z samym sobą, co jest formą artystycznej kreacji, osadzonej w nurcie Arts-Based Reaserch i dzięki temu poprzez ewokację odkrywam przyczyny mojej fascynacji wywiadem. Nadto podkreślam wagę spontaniczności podczas prowadzenia badań naukowych.

Due to my previous scientific experience, in the text I analyze my relation with the voice recorder. I consistently notice its essential significance for my scientific activity; thus, it confirms the importance of materiality in conducting scientific research. I also question any attempts to depreciate any topics and forms of research. I use an interview with myself, which is a form of artistic creation embedded in the Arts-Based Reaserch, and thanks to this, by evocation, I discover the reasons for my fascination with the interview. Moreover, I emphasize the importance of spontaneity during scientific research.