Pod podszewką rzeczy i słów, czyli historie z dna szuflad. O książce Rzeczy, których nie wyrzuciłem Marcina Wichy, Karakter, Kraków 2017

Abstract

Artykuł jest recenzją utworu Rzeczy, których nie wyrzuciłem Marcina Wichy. Dotyczy dwóch kluczowych tematów książki – rzeczy i słów, które po śmierci matki porządkuje narrator. Rozmaite szpargały i pamiątki stają się dla niego impulsem do przypomnienia i opowiedzenia kilku historii z życia własnej rodziny. Błyskotliwe minieseje Wichy wiele mówią nie tylko o jego zmarłej matce, ale też o czasach, w których żyła i zmieniających się realiach powojennej polskiej rzeczywistości. Niniejszy tekst jest próbą ustalenia, czym właściwie mogą być tytułowe rzeczy. Czy chodzi tylko o przedmioty? Co skrywa się pod ich materialną warstwą? Czego tak naprawdę nie wyrzucił Marcin Wicha? Jak sposób myślenia autora wpisuje się w posthumanistyczną tendencję wychodzenia z antropocenu i zwrot ku materialności?

The article is a review of the book Rzeczy, których nie wyrzuciłem by Marcin Wicha. It pertains to the two key topics of the book – the things and words that the narrator puts in order after his mother’s death. Various scraps and souvenirs give him an impulse to recall and tell several stories from the life of his own family. Wicha’s mini-essays tell a lot, not only about his deceased mother, but also about the times in which she lived and the changing post-war Polish reality. This text is an attempt to determine what the title “things” can actually be. Are they merely items? What is hidden under their material layer? What did Marcin Wicha really not throw out? How does the author’s thinking fit in with the posthumanist tendency to leave the anthropocene and turn to materiality?