Terapia zajęciowa i jej znaczenie dla wzmacniania rozwoju dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną – umożliwienie, uczestnictwo w zajęciach, podejście skoncentrowane na osobie, upełnomocnienie

Abstract

Artykuł stanowi krótkie wprowadzenie do historii terapii zajęciowej jako metody w leczeniu i usprawnianiu osób z różnorodnymi problemami zdrowotnymi. Omówiono w nim formy terapii zajęciowej, które odpowiednio stosowane są w stymulowaniu rozwoju obszarów samoobsługi, czasu wolnego oraz produktywności u osób z niepełnosprawnością. Szczególną uwagę poświęcono zagadnieniu wzmacniania samodzielności osób z niepełnosprawnością intelektualną w ramach terapii zajęciowej, analizując je w następujących kategoriach: umożliwienie, uczestnictwo, upełnomocnienie oraz terapia skoncentrowana na osobie. Przedstawiono istotne znaczenie terapii zajęciowej jako metody pracy z osobą z niepełnosprawnością intelektualną przez rozwijanie jej podmiotowości oraz uczestnictwo w życiu społecznym. Podkreślono, że stworzenie odpowiednich warunków osobie z niepełnosprawnością intelektualną wpływa na jej niezależne, na miarę możliwości psychofizycznych, funkcjonowanie w najbliższym środowisku. Sprawia to, że nie tylko ma sposobność stale się rozwijać, ale przede wszystkim staje się aktywnym twórcą własnego życia.

The article presents a brief introduction to the history of occupational therapy in treatment and improving the quality of life of people with various health problems. Forms of occupational therapy that are appropriately used to stimulate the development of the areas of self-service, leisure time and productivity of a person with a disability have been listed. Particular attention is paid to the issue of strengthening the independence of people with intellectual disabilities in the aspect of occupational therapy in the following categories: enablement, participation, empowerment and person-centred therapy.