Projekt Wyśniona historia kina na Podlasiu w kontekście autoetnograficznym i edukacyjnym

Abstract

Autor umieszcza projekt fotograficzno-filmowy zatytułowany Wyśniona historia kina na Podlasiu w kontekście autoetnograficznym i edukacyjnym. Zwraca uwagę na coraz ważniejszą rolę opowiadania w działaniach edukacyjnych i na tym tle szczegółowo opisuje omawiany projekt, powołując się na doświadczenia własne jako autora. Ponadto, szukając jego egzegezy, odnosi sam proces realizacji do metody krytycznej fabulacji zaproponowanej przez Saidiyę Hartman oraz kategorii postpamięci. W tym aspekcie okazuje się również pomocne odwołanie do koncepcji obrazu zaproponowanej przez Beltinga. Umieszczenie omawianego projektu w takim kontekście teoretycznym pokazuje jego duży potencjał edukacyjny, na co zwraca uwagę autor artykułu, proponując konkretne działania w oparciu o treści związane z Wyśnioną historią kina na Podlasiu.

The author situates the photographic and film project titled Dreamed History of Cinema in Podlasie in an autoethnographic and educational context. He highlights the increasingly important role of storytelling in educational activities and, against this background, provides a detailed description of the discussed project, drawing on his own experiences as the author. Additionally, in seeking its exegesis, he relates the process of realization to the critical fabulation method proposed by Hartman and the category of post-memory. In this context, referencing Belting’s concept of the image also proves helpful. Placing the discussed project in such a theoretical frame work demonstrates its significant educational potential, as emphasized by the article’s author, who proposes specific actions based on the content related to the Dreamed History of Cinema in Podlasie.