Pedagogika skupiona na rzeczy – wprowadzenie do idei

Abstract

Artykuł jest poświęcony idei pedagogiki skupionej na rzeczy, która zostaje odróżniona od innych form centryzmu pedagogicznego: programocentryczności, nauczycielocentryczności i pajdocentryzmu. Analiza argumentów krytycznych wobec tych rodzajów skoncentrowania pedagogiki prowadzi do znanego problemu uwiądu wyobraźni ideologicznej. Idea pedagogiki skupionej na rzeczach jest analizowana jako propozycja wykroczenia poza ten stan. Badane są cztery fundamentalne założenia tej perspektywy: 1) istnieje jeden, wspólny świat; 2) rzecz jest pierwotna wobec przedmiotu; 3) rzeczy nie można używać, a jedynie można ją studiować; 4) istnieje edukacyjna równość, której miarą jest rzecz.

In this article I aim to outline the concept of thing-centred pedagogy. I begin with the analysis of diverse forms of pedagogy focusing on the curriculum, teachers, and students. This leads me to the well-known problem of decay of our ideological imagination: it seems that in the face of serious allegations against curriculum-centred and teacher-centred pedagogies we are unable to perceive education otherwise than as student-centred, regardless of some significant problems with such an approach. Finally, thing-centred pedagogy is outlined as a propositional way out of this deadlock. The analysis consists of four basic assumptions of thing-centred pedagogy: that there is one common world, that a thing exists prior to an object, that one cannot use things but can study them, and that there is educational equality enabled by a common thing of study.