Poeta w kawiarni

Abstract

Wnikliwa, wielopoziomowa analiza wiersza Juliana Tuwima Melodia z roku 1928 z tomu Rzecz czarnoleska (1929). Pokazuje, jak temat wiersza osadzony w częstych w poezji Tuwima doświadczeniach codziennego, zwyczajnego życia w mieście, (tu bezpretensjonalna przyjemność spędzania czasu w kawiarni) obrasta motywami zamyślenia, wspomnienia młodości i niespełnionej miłości, zasłuchania w wewnętrzną melodię/piosenkę bez słów. Analiza wydobywa kameleonową zmienność i procesualną wielopoziomowość struktury mówiącego bohatera, jego stosunek do czasu (jesień, ranek) i przestrzeni, znaczenia opozycji wnętrza i zewnętrza, my i oni. Drobiazgowy opis kompozycji wiersza, słownictwa, figur stylistycznych i rytmu tonicznego odsłania doskonałość formy wierszowej i wyrafinowany koncept poetycki Tuwima - samozachwyt poety nad rozpoznaniem własnego kunsztu poetyckiego - zdolności "zrobienia" wiersza prawie z niczego.

A thorough multilevel analysis of Julian Tuwim’s poem Melodia (Melody) written in 1928 and published in the cycle Rzecz czarnoleska from 1929. It shows how the main theme of the poem based on the experience of everyday city life (here the simple pleasure of spending time in a cafe) is changed into motives of thought-fulness, youth memories, unfulfilled love and internal listening of a melody/song without words. The analysis presents change and multilevel structure and process of the main protagonist resembling that of a chameleon. The protagonist speaks of his attitude towards time (autumn, morning) and space, meaning of opposite structures of inside and outside, us and them. The detailed description of the poem’s composition, vocabulary, stylistic figures and tonic rhyme shows their perfectness and sophisticated idea of Tuwim’s poetry- self-wonderment on his poetic abilities, the ability of writing a poem about almost nothing.