Беларускае асяроддзе ў аўтабiяграфiчнай кнiзе Сакрата Яновiча “Не жаль пражытага”

Abstract

The article analyses Sokrat Janowicz’s memories (a member of the Belarusian Literature Association “Belavezha”) about the environment of the Belarusian national minority in the Bialystok region from the mid-1950s to the end of the 1980s. The writer from Krynki, translator, journalist, in his memoirs “I do not pity my lived years” describes the process of shaping his national consciousness and the place native Krynki took in it. Janowicz, an active member of various Belarusian organizations, presents problems which the Belarusian environment was facing when they were founding the Belarusian Social and Cultural Association, the Belarusian weekly “Niva”, the Belarusian Literature Association “Belavezha”, describes their functioning and significance for the inhabitants of Bialystok region.

Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie wspomnień Sokrata Janowicza, członka Białoruskiego Stowarzyszenia Literackiego „Białowieża”, dotyczących środowiska białoruskiej mniejszości narodowej na Białostocczyźnie od połowy lat 50-tych – do końca lat 80-tych XX wieku. Pisarz z Krynek, tłumacz, dziennikarz, w memuarach „Lat przeżytych mi nie szkoda” opisuje jak wyglądał proces kształtowania się jego świadomości narodowej i jaki udział w nim miały rodzime Krynki. Janowicz, aktywny członek różnych organizacji białoruskich, przedstawia problemy z jakimi zmagało się środowisko białoruskie przy organizacji Białoruskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego, tygodnika białoruskiego „Niwa”, Białoruskiego Stowarzyszenia Literackiego „Białowieża”, jak wyglądało ich dalsze funkcjonowanie i jakie znaczenie miały dla mieszkańców Białostocczyzny.