Jak trafiłem na terapię. Z życia w obozie z kości słoniowej

Abstract

Autor, przy pomocy autoetnografii, przedstawia kilka obrazów z życia akademickiego, które rozkładają wspólnotę i są irytacyjnodajne. Stara się ukazać atmosferę, która uniemożliwia rozwój myśli krytycznej i społecznie zaangażowanej postawy. Jednocześnie, poprzez odniesienie do koncepcji obozu zawartej w dziełach Agambena oraz stanu wyjątkowego i suwerena z pisma Schmitta, wprowadza metaforę „obozu z kości słoniowej” jako specyficznej formy upodmiotowienia pracowników oraz realnych form władzy, które skrywają się czy to pod formalną demokracją akademicką, czy postulatami wspólnoty, czy „koleżeńskich układów”. „Obóz jest przestrzenią, która otwiera się, gdy stan wyjątkowy zaczyna stawać się regułą” (Agamben, 2008, s. 230). Funkcjonowanie uniwersytetu jako obozu z kości słoniowej skutecznie blokuje pojawienie się boskiego gniewu, który mógłby wypełnić obozowiczów. Podkreślanie destrukcyjnych tendencji w akademii wyrasta z troski o niespełnioną obietnicę przyjaźni, jak i z opowiedzenia się za krytyczną, zaangażowaną funkcją nauki i uniwersytetu.

The author, using autoethnography, shows several images of academic life that break the community and are irritating. He tries to show the atmosphere that hinders the development of critical thought and socially committed attitude. At the same time, by reference to the concept of the camp, present in the works of Agamben and the state of exception as well as a sovereign from Schmitt writing, the author introduces the metaphor of “the camp made of ivory”, as a specific form of empowerment of employees and real forms of power that are hidden either in a formal academic democracy or community demands or “peer systems.” “The camp is the space that opens up when the state of exception starts to become the rule” (Agamben, 2008, p. 230). The functioning of the university as the camp made of ivory effectively blocks the appearance of divine wrath, which could fill the campers. Emphasizing the destructive trends in the academy grew out of concern for the unfulfilled promise of friendship, and the advocate for the critical, involved function of science and the university.