The interface between verbal semantics and clause structure in Arabic hitting and breaking verbs

Abstract

This paper investigates the relationship between verbal semantics and clause structure in Modern Standard Arabic (MSA). The departure point of this study is the classical paper of Fillmore (1970) The Grammar of Hitting and Breaking, in which he distinguishes two classes of English transitive verbs: (1) surface contact verbs, as in (hit, slap, strike, bump, stroke) vs. change of state verbs, as in (break, bend, fold, shatter, crack). In his paper, Fillmore argues that the meaning of a verb is based on the systematic components of meaning; that is the template of the event, and the idiosyncratic properties of the verb root. Similar to English, the Daraba ‘hitting’ and the kasara ‘breaking’ verbs are grammatically relevant in MSA. I show that the two classes are distinguished by a number of grammatical and semantic properties in MSA, as they are in English, by the means of a number of testing alternations. The paper concludes that hitting and breaking verbs are strikingly similar in English and Arabic, which supports the universality of the principles that govern the relationship between verbal semantics and argument structure.

Przedmiotem badań w niniejszym artykule jest relacja między semantyką czasownika a strukturą zdania we współczesnym standardowym języku arabskim. Punktem wyjścia dla dociekań autorki jest klasyczna praca Fillmore’a z 1970 roku pt. The Grammar of Hitting and Breaking, w której wyodrębnione zostały dwa rodzaje angielskich czasowników przechodnich: (1) czasowniki opisujące styczność z powierzchnią (bić, policzkować, razić, zderzać się, klepać, uderzać) oraz (2) czasowniki wyrażające zmianę stanu z jednego w drugi (łamać, zginać, składać, roztrzaskać, pękać). Według Fillmore’a znaczenie czasownika zasadza się na systemowych składnikach znaczenia, tj. matrycy wydarzenia oraz specyficznych właściwościach rdzenia czasownika. Z gramatycznego punktu widzenia, czasownik Daraba (‘uderzać’) oraz kasara (‘łamać’) są istotne w języku arabskim; podobnie jak ich odpowiedniki hit i break w języku angielskim. Autorka udowadnia, że charakterystyczne cechy gramatyczne i semantyczne obu grup czasowników można uchwycić za pomocą testów diagnostycznych. Autorka konkluduje, że czasowniki typu uderzać i łamać w obu językach są zaskakująco do siebie podobne, co może stanowić potwierdzenie tezy o uniwersalności zasad rządzących relacjami między semantyką czasownika a strukturą zdania.