From Empire to Nation State: The Consolidation of the Relationship between the Orthodox Church and Independent Lithuania and Latvia after the First Word War

Abstract

Narodowy Kościół Prawosławny w Imperium/Cesarstwie Rosyjskim został radykalnie zreorganizowany w następstwie pierwszej wojny światowej. Wprowadzenie nowych struktur wewnętrznych, do których ponownie włączono Patriarchat Moskiewski, było szczególnie istotne dla eparchii obecnie znajdujących się poza granicami Związku Radzieckiego, tak jak Kraje Bałtyckie. W każdym z tych krajów restrukturyzacja kościelna oraz „normalizacja” stosunków z władzami politycznymi odbywała się w szczególny sposób. Niniejszy artykuł bada rozwój tych zmian na Litwie i Łotwie, gdzie Kościół prawosławny był początkowo nieufnie postrzegany jako instytucja imperialistycznego państwa przez młode państwa narodowe. W obu przypadkach nowo wybrani arcybiskupi zostali nazwani w 1921 roku i obaj musieli stoczyć ciężką bitwę o prawne uznanie ich Kościoła. Jednak po „przystąpieniu” do terytorium świeckiego państwa obaj ułożyli pomyślnie swoje modus vivendi z władzami świeckimi.

Национальная Православная церковь в Российской империи была радикально реорганизована вследствие первой мировой войны. Введение новых внутренних структур, в которые вновь включили Московский патриархат, было особенно важным для епархий, в настоящее время находящихся за пределами Советского Союза, так, как Прибалтийские страны. В каждой из этих стран реструктуризация церкви и «нормализация» отношений с политическими властями происходила особенным образом. Настоящая статья исследует развитие этих изменений в Литве и Латвии, где на Православную церковь молодые национальные государства вначале смотрели с недоверьем как на институт империалистического государства. В обоих случаях новоизбранные Епископы были названы в 1921 г.