Równi i równiejsi. Kompetencja komunikacyjna i edukacyjne paradoksy

Abstract

Kompetencja komunikacyjna to umiejętność stosownego użycia języka w każdej sytuacji komunikacyjnej. Poza kompetencją językową, dzięki której użytkownik potrafi tworzyć poprawne gramatycznie i słownikowo wypowiedzi, obejmuje również wiedzę kulturową odnoszącą się do realiów kręgu cywilizacyjnego, w którym używa się określonego języka. Wysoka kompetencja komunikacyjna jest ważnym składnikiem prezentacji nadawcy komunikatu, wzbogaca i ułatwia kontakty interpersonalne oraz pozwala na pełniejsze korzystanie z wiedzy zgromadzonej w języku przez daną wspólnotę kulturową. W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czym jest kompetencja komunikacyjna oraz przedstawiono przykłady praktyki edukacyjnej, które w wątpliwość podają wspierającą rolę szkoły w rozwijaniu umiejętności językowych dzieci.

Communicative competence is the ability to use language adequately in each communicative situation. Apart from linguistic competence, which allows the user to build grammatically and semantically correct utterances, it also includes cultural knowledge relating to the social context, in which language is used. A high level of communicative competence is an important element of the presentation of the message sender, which enhances and facilitates interpersonal contacts and enables a more extensive use of the knowledge accumulated in the language by the cultural community. The purpose of this article is to define communicative competence and to provide examples of educational practice which question the supportive role of schools in developing children’s language skills.