Poetyka rewolucyjna nomadycznej maszyny edukacyjnej

Abstract

W artykule zostaje poddana analizie praca nomadycznej maszyny edukacyjnej. Podniesiono przede wszystkim wątek jest auto-nie-reprezentacji. Wskazano na konieczność uwzględnienia specyfiki silnika tejże maszyny, zwłaszcza w kontekście głosu i jego relacji z tym, co ludzkie i racjonalne. Poetyka nomadycznej maszyny edukacyjnej jest nie tylko sposobem ujawniania się i zakrywania, ale stanowi praktykę oporową. Autor, starając się zarysować budowę tego elementu silnika maszyny i jego pracę, rozważania teoretyczne odnosi do empirycznego materiału, zapomnianych historii opowiadanych przez zbuntowane wielości.

In this paper the work of a nomadic educational machine is analyzed. The topic of non-self-representation has been raised primarily. The necessity of taking into account the specifics of the engine of this machine has been emphasized, especially in the context of the voice and its relationship with what is human and rational. Poetics of a nomadic educational machine is not only a way of coming out and covering, but it is also the practice of resistance. The author, trying to outline the structure of this engine component and its work, theoretically refers to the empirical material, forgotten stories told by the rebellious multiplicity. keywords: anarchism, the Didactics Machine, the Nomadic Educational Machine, the Newest Social Movements.