The Intimacy of Paul to the Thessalonians in 1Thess. 2: 7b-12

Abstract

In one of the earliest documents of Christianity, in a highly patriarchal society, when addressing Gentile Christians, Paul did not hesitate to liken himself not only to a father, but also to a woman who cares for her own children. In contrast to itinerant philosophers, he did not only preach, but by the example of his life showed love for them, even to the point of sacrificing his being. The metaphor of the mother relates among other things with the admonition to avoid prostitution and the koinonia of all during and after the Last Judgment. In the oldest document of Christianity, Paul speaks to Christians of all nations and does not stop, in a upmost Patriarchal society, trying to assimilate himself with the image of a woman in the way she nurtures and cares for her own children. He does not simply preach, but unlike the wandering philosophers, he has such calmness, compassion and love for them in which he gives his soul, his being. Simultaneously, he is a father, since with his example and sayings, he teaches everyone, individually, to stay away from iniquity and prays unceasingly. The presentation of the sender as a mother and father of the recipients, brothers of the newborn Church of Thessaloniki, relates to the call to stay away from harlotry and that everybody will coexist during and after the Second Coming of our Lord. Translation by: Nikolaos Georgantonis

W jednym z najstarszych dokumentów chrześcijaństwa, w bardzo patriarchalnym społeczeństwie, apostoł Paweł zwracając się do Chrześcijan z pogan, nie waha się upodobnić nie tylko do ojca, ale także kobiety, która jako niania dba o własne dzieci. W przeciwieństwie do wędrownych filozofów, apostoł Paweł nie tylko nauczał słowem, lecz i przykładem swojego życia ukazywał łagodność, dobroczynność i miłość, ofiarowując swoją duszę i życie. Metafora matki związana jest między innymi z upomnieniem, aby unikać prostytucji i tworzyć wspólnotę wszystkich w trakcie życia doczesnego i po Sądzie Ostatecznym. W najstarszym dokumencie chrześcijaństwa, Paweł mówi do chrześcijan wszystkich narodów, nie zatrzymuje się na społeczeństwie patriarchalnym, lecz stara się zasymilować z obrazem kobiety - piastunki, i tak jak ona karmić i troszczyć się o własne dzieci. On nie tylko głosił, ale w przeciwieństwie do wędrujących filozofów, miał taki spokój, współczucie i miłość do tych ludzi, dla których oddawał swoją duszę i całe swoje istnienie. Jednocześnie, ukazuje się w postaci ojca, ponieważ jego przykład i słowa, uczyły wszystkich, indywidualnie, pozostawania z dala od nieprawości i nieustannej modlitwy. Prezentacja autora listu jako matki i ojca odbiorców, braci rodzącego się Kościoła w Salonikach, związane jest w związane było z wezwaniem do pozostawiania z dala od nierządu, i skłonienia adresatów do zgodnego współistnienia we wspólnocie zarówno przed, jaki i po drugim przyjściu naszego Pana.