O możliwościach wykorzystania haiku w kształceniu polonistycznym

Abstract

Artykuł poświęcony jest sposobom integracji treści językoznawczych, literaturoznawczych i kulturoznawczych z twórczym pisaniem w kształceniu językowym w zakresie nauczania języka polskiego jako ojczystego na poziomie zaawansowanym. Zostanie omówione, jak uczestnicy zajęć mogą wykorzystać wiedzę językoznawczą przy pisaniu haiku, japońskiego siedemnastozgłoskowego epigramatu. Ilustracją będą propozycje dotyczące wiadomości dotyczących takich pojęć z zakresu językoznawstwa, jak konotacja, reprodukt i neologizm. Przedstawione zostaną również sposoby prezentacji językowo-kulturowej specyfiki haiku oraz ćwiczenia dodatkowe, stanowiące kontynuację pisania haiku. Realizacja proponowanego zadania z racji jego twórczego charakteru, personalizacji oraz atrakcyjnej tematyki - skutkuje zwiększeniem motywacji uczestników zajęć. Korzystne jest stworzenie sytuacji dydaktycznej, w której wiedzę teoretyczną z zakresu językoznawstwa wykorzystuje się w praktyce. Ponadto zwiększa się również sprawność w operowaniu słowem i realizuje się naturalna, właściwa człowiekowi potrzeba kreatywnych działań językowych.