Diagnoza i stymulowanie rozwoju zdolności i uzdolnień twórczych dzieci i młodzieży

Abstract

Zdolności to różnice indywidualne, które sprawiają, że przy danym zasobie wiedzy i sprawności, w takich samych warunkach zewnętrznych i przy równej motywacji niektórzy uczą się szybciej nowych rzeczy. Dziecko wyróżniające się pod względem pewnej zdolności i plasujące się zgodnie z normami krajowymi w górnych 2% populacji powinno być uznane za wybitnie zdolne nawet wtedy, gdy nie zostało zaliczone do najlepszych uczniów w szkole. Wysoka inteligencja nie gwarantuje wybitnych osiągnięć. Bardzo istotne są umiejętności dotyczące funkcjonowania społecznego, głównie umiejętności współpracy, rozwiązywania konfliktów, komunikowania się, empatii. Inteligencja twórcza i inteligencja szkolna wymagają innych zdolności. Uczniowie zdolni nie są jednolitą grupą. Wspieranie rozwoju zdolności to przede wszystkim praca z cechami inteligencji emocjonalnej, której poziom może przeszkadzać w odniesieniu sukcesu (sfera emocjonalno-społeczna). Jednocześnie wspierać należy sferę rozwoju intelektualnego, która pozwala zaspokoić potrzeby poznawcze. W procesie identyfikacji ucznia zdolnego (również uzdolnionego twórczo) należy uwzględnić grupę, w której trzeba odkryć uzdolnionych.