L’adverbe grec εὖ dans la formation préfixale du lexique néo-testamentaire

Abstract

The article focuses on an analysis of the semantic character of the Greek adverb εὖ and its prefix role in the morphological formations of selected lexical units present in the texts of the New Testament. The author begins by addressing the possibility of creating lexical units using the selected prefix, listing the lexemes with the highest degree of productivity appearing in the chosen corpus. The units selected in this way are then analysed in terms of their functioning in Greek New Testament texts, with or without the prefix εὖ. The analysis makes it possible to indicate the semantic contribution that the studied prefix makes to the newly created linguistic formations. The work also focuses on a comparative analysis of the translations adopted in French biblical studies and suggests a deeper understanding of them based on the results of the proposed description.

Artykuł skupia się na analizie semantycznego charakteru greckiego przysłówka εὖ oraz jego roli przedrostkowej w konstrukcjach morfologicznych wybranych jednostek leksykalnych obecnych w tekstach Nowego Testamentu. Autorka rozpoczyna od przeglądu możliwości tworzenia jednostek leksykalnych z użyciem wybranego przedrostka, wyliczając leksemy o najwyższym stopniu produktywności pojawiające się w wybranym do analizy korpusie. Wyselekcjonowane w ten sposób jednostki poddane zostają następnie analizie pod kątem ich funkcjonowania w tekstach neotestamentalnych zarówno z przedrostkiem εὖ, jak i bez niego. Przeprowadzona w ten sposób analiza pozwala na wskazanie wkładu semantycznego, który badany przedrostek wnosi w nowo powstałe formacje językowe. Niniejsza praca koncentruje się również na analizie porównawczej przekładów przyjętych we francuskich opracowaniach biblijnych i sugeruje głębsze ich rozumienie na podstawie rezultatów przeprowadzonego badania.