Dziecko jako wzór w nauczaniu Jezusa

Abstract

Przedstawianie dziecka jako idealnego odbiorcy przesłania Jezusa pojawia się w Ewangeliach dwukrotnie: przy okazji sporu o pierwszeństwo oraz w opowiadaniu o błogosławieństwie dzieci. Jakkolwiek teksty te są znane i często wykorzystywane w przepowiadaniu i katechezie, to jednak ich właściwe rozumienie wymaga chwili refleksji. W poniższym artykule próbuję się przyjrzeć temu zagadnieniu poczynając od analizy kontekstu historycznego i sposobu postrzegania dziecka w starożytności. Szczegółowa analiza obu tekstów uzupełniona jest o odniesienie do metody socjologiczno-kulturowej, zwłaszcza do centralnej wartości, jaką jest honor. Z teologicznego punktu widzenia, istotne znaczenie ma odniesienie do rzeczywistości Królestwa Bożego – jednego z centralnych tematów nauczania Chrystusa. Nie sposób także pominąć faktu, że konsekwencją tak rozumianej teologii jest także przemiana spojrzenia na dziecko, która stopniowo dokonywała się w kulturze inspirującej się Ewangelią.

The image of a child as an ideal recipient of Jesus’s message appears twice in the Gospels: on the occasion of a dispute over priority and in the story of the blessing of children. Although both texts are well-known and often used in preaching and catechesis, their proper interpretation requires a moment of reflection. In the following article I try to examine this issue, starting with an analysis of the historical context and the manner in which a child was perceived in antiquity. The detailed analysis of both texts is complemented with references to the socio-cultural method, especially the central value of honor. From the theological perspective it is important to refer to the reality of the Kingdom of God – one of the central ideas of Christ’s teaching. It is impossible to ignore that the consequence of this theology is also a change in the perception of a child, which gradually took place in Gospel-inspired culture.