Transformacja ruchów kobiecych w Polsce (1945–1956)

Abstract

Jak zmieniał się ruch kobiecy w Polsce po 1945 r.? Niniejszy artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytania, jakie były cele ruchu kobiecego po II wojnie światowej oraz jakie strategie wybierały działaczki kobiece, wdrażając plany emancypacyjne. Argumentuję w nim, że „produktywizacja” kobiet, upolitycznienie ruchu kobiecego, a także jego umasowienie stanowiły główne osie działania ruchu kobiecego po 1945 r. Jednocześnie cele i strategie emancypacyjne realizowane w powojennej Polsce były zbieżne zarówno z działaniami podejmowanymi na Zachodzie, jak i tymi w ramach instytucji międzynarodowych (np. Światowej Demokratycznej Federacji Kobiet).

In what way did women’s movement in Poland develop after 1945? This article is an attempt to answer the question on what the goals of women’s movement after World War II were, and what strategies were chosen to fulfill emancipatory agendas after 1945. I argue that women’s productivisition, along with politicisation of women’s movement and an attempt to build a massive women’s organisation were the main axes of the women’s movement policy after 1945. These goals and strategies were coherent with activities carried in the West and by international organisations (Women’s International Democratic Federation).