„Bez stóp – ani rusz!” Wersologika Juliana Tuwima

Abstract

W niniejszym artykule Autor przedstawia przejście określone jako droga od poetyki i wersyfikacji do egzystencji. Nadając artykułowi tytuł „wersologika”, zamierza zwrócić uwagę na rządzącą tym przejściem logikę jako zasadę poetyki immanentnej Tuwimowego wiersza. Nie ufając Peiperowskiej krytyce poetyki Skamandrytów, pokazuje właśnie awangardowy kierunek poetyki Tuwima oparty na innym, niż ornamentacyjny, wykorzystaniu metryki i choreiczności wiersza. Wersyfikacja jest bowiem architekturą tekstu i to ona uruchamia zakresy kontekstów literackich i społecznych, szukając do nich odpowiedznich „rymów” i „zestrojów” jako figur ustalających formy przywołanego w tekście świata przedstawionego.

The article shows the passage as the way from poetry and versification to existence. The author titles his article verse-o-logic to highlight the logic of passage as the rule of Tuwim’s immanent poetry. He does not trust Peiper’s critique of Skamander’s poetry and shows how avant-garde Tuwim’s poetry was because Tuwim used different than ornamental metrics and rhythm for his poems. Versification is the architecture of text and it constitutes the literary and social contexts searching for the right ‘rhymes’ and ‘tones’ shaping the world presented in the text.