Songs of Taizé

Abstract

Works composed by the Taizé Community often appear in liturgical hymnals. Regardless of the Christian denomination as well as the country and language of origin of these songs, they are played in Catholic churches during the celebration of the Holy Mass and at Protestant gatherings and prayer meetings. These works are commonly called the Taizé canons, even though, strictly speaking, not all of these pieces are canons. The fact that these songs are sung throughout the world during ecumenical prayer services and gatherings points to their popularity and the fact that they have become a symbol of the Taizé Community. This phenomenon can be attributed to the fact that the Taizé canon is based on a variety of musical sources that combine simple musical forms, clear rhythms, and balanced harmonies with rich and novel melodies. Because of Jacques Berthier and Josephe Gelineau’s compositions, the Taizé Community’s music is simple yet original. And thanks to the compositional involvement of members of the Taizé Community, particularly of Brother Jean-Marie and the community’s Prior Alois, new compositions have continued to reflect the characteristic style of the Taizé repertoire that has developed over many years. As a libre propos on the topic of the Taizé Community’s musical compositions, this article presents the relationship between the musical sources, lyrics and languages, and musical compositional techniques of the Taizé songs that undoubtedly reflect the ecumenical character and vocation of the Taizé Community.

Otwierając niejeden śpiewnik z pieśniami liturgicznymi można często natrafić na utwory, które opisane są jako kompozycja Taizé. Bez względu na wyznanie, kraj i język utwory te, pojawiają się podczas sprawowanych Mszy św. w katolickich kościołach czy podczas liturgicznych spotkań modlitewnych w świątyniach protestanckich. Potocznie nazywa się je kanonami z Taizé, aczkolwiek nie wszystkie, ściśle rzecz ujmując, nimi są. Obecność tych śpiewów podczas ekumenicznych modlitw i spotkań wskazuje na ich fenomen, który urasta do rangi symbolu. Fenomen ten polega na wyjątkowym doborze środków muzycznych, łączących prostotę formy, przejrzystą rytmikę i wyważoną harmonię z bogactwem melodycznych inwencji. Wspólnota z Taizé, dzięki takim kompozytorom jak Jacques Berthier czy Josephe Gelineau, posługując się prostotą nie otarła się jednak o banalność inwencji muzycznych. Do dziś w Taizé dzięki zaangażowaniu kompozytorskiemu między innymi takich braci jak Jean-Marie czy Alois, przeor Wspólnoty, powstają nowe śpiewy zachowujące charakterystyczny styl wypracowany przez szereg lat. Niniejszy artykuł jako libre propos na temat śpiewów z Taizé, jest próbą pochylenia się nad ich źródłami, tekstami i językiem, technikami muzycznymi zastosowanymi przy ich kompozycji nierozerwalnie związanymi z ekumenicznym charakterem powołania Wspólnoty z Taizé.