Dom jako gniazdo rodzinne w kulturze ludowej Białorusinów Białostocczyzny

Abstract

Беднасць сялян да 60-х гадоў XIX стагоддзя, да часу вызвалення ад прыгону, спрычынiлася да таго, што дом быў трактаваны выключна ў практычным аспекце. Паляпшэнне побыту на пераломе XIX i XX стагоддзяў, а далей трагiзм бежанства, выразна садзейнiчалi працэсу ўзнiкнення культу радзiннага гнязда. На працягу гадоў змянiлася традыцыя пабудовы i аздобы дамоў: ад аскетычнага выгляду да па-майстэрску, карункова аздобленай хаты. Сумяшчалiся з тым таксама асабiстыя звычаi i абрады, звязаныя з домам i яго сярэдзiнай, якiя з часам занiклi або захавалiся ў форме парэшткаў. Заняпад традыцыйнай культуры, мiграцыя, выклiканыя эканамiчнай i грамадскай сiтуацыяй, нарэшце глабалiзацыйныя змены, адмоўна адбiлiся на сямейных традыцыях.

Peasant poverty before 1860s, before enfranchisement resulted in defining home as an attribute in hand. The creation of family nest worship progressed at the turn of the 19th century, after the tragedy of the 1915 exodus (Byezhenstvo). Building and decorating techniques changed over the years – from ascetic structures to delicately embellished cottages. There were also many customs and rituals connected with a house. Some of them disappeared over time, and some got preserved. The decline of traditional culture, economic and social migration, globalization changes had negative influence on family tradition.