Stan aktualny i perspektywy zmian wieloletniej prognozy finansowej jednostki samorządu terytorialnego w Polsce

Abstract

Planowanie długookresowe (wieloletnie) jako takie jest wprawdzie niezbędnym, aczkolwiek niewystarczającym instrumentem w procesie zarządzania finansami, w tym finansami publicznymi. To, czy faktycznie będzie spełniać funkcję zarządczą, zależy od wielu czynników. Podstawowe (w sensie: wyjściowe) znaczenie ma założona/obrana metodologia sporządzania planu, która dla spełnienia celów zarządczych powinna uwzględniać cechy planowania strategicznego.1 To znaczy, że sama konstrukcja planu, oprócz ustaleń dotyczących wytyczania finansowych celów i zadań w określonym czasie, winna także zawierać m.in. określenie sposobów oraz etapów ich realizacji, a także respektować warunki i powiązania z tzw. otoczeniem (w tym zasoby i ograniczenia). Natomiast z punktu widzenia procesowego planowanie wieloletnie o charakterze strategicznym zawiera co najmniej następujące etapy: - analizę priorytetów, która skupiać się winna się na oczekiwaniach interesariuszy (wspólnoty samorządowej) oraz misji organizacji (głównych zadaniach danej JST); - wybór optymalnej w danych warunkach i okresie strategii spośród dostępnych opcji postępowania; - implementację strategii, która obejmuje zarówno planowanie zasobów koniecznych dla zrealizowania obranej strategii, jak też określenie ewentualnych zmian struktury organizacyjnej, czy systemów kontroli służących wykonaniu przyjętej strategii.