Diagnostyka w dialogu edukacyjnym

Abstract

Wobec wielu zagrożeń współczesnego świata, lęków i frustracji i jednocześnie wielkich postępów w medycynie, istotnym zadaniem nauk pedagogicznych staje się problem skutecznego i szybkiego rozpoznawania i podejmowania działań terapeutycznych, profilaktycznych i projektujących. Diagnostyka ma do spełnienia m.in. funkcję opisową, wyjaśniającą i tłumaczącą, a przede wszystkim prognostyczną, innowacyjną i praktyczną. Intencją tego opracowania jest ukazanie procesu diagnozowania w dialogu edukacyjnym. W pierwszej kolejności wskazuje się na wyzwania i działania współczesnej edukacji a następnie proponuje holistyczne ujęcie procesu diagnozowania. Tak rozumiana diagnostyka zawiera w sobie immanentnie dialog, najbardziej znaczącą formę komunikacji społecznej. Z kolei dialog w edukacji związany jest z podmiotowym ujmowaniem przebiegu edukacji, aktywnością podmiotów, innowacyjnością, twórczością, odpowiedzialnością za autonomię podmiotów.