Is the Conduit Metaphor a Really Wrong Metaphor for the Understanding of Our Communication?

Abstract

The paper briefly presents the main assumptions of the Conduit Metaphor, described by Reddy as the basic model of human communication, which is present in both our thinking about language and in the language we speak itself. Unfortunately, most often we are unaware of this fact. According to Reddy, expressions structured by this metaphor make up, roughly speaking, about 70 per cent of all language expressions we use day-to-day while talking or writing. At the same time both Reddy and other linguists blame this metaphor for most cases of unsuccessful communication, among other things, due to the fact that it allegedly implies that words and other linguistic expressions contain only fixed meaning independent of context or due to the fact that it allegedly does not demand that the receiver of a message should expend any effort to understand the sender correctly. The author of the paper tries to defend the Conduit Metaphor, refuting the charges against it by recalling, among other things, the fact that (like other conceptual metaphors) this metaphor may have a lot of particular instantiations that allow us at least to bring into question Reddy’s and other linguists’ accusations against it.

W niniejszym artykule pokrótce opisano główne założenia metafory przewodu, przedstawianej przez M. Reddy’ego jako podstawowy model komunikacji międzyludzkiej, obecny zarówno w naszym myśleniu o języku jak i w samym języku, którym się posługujemy. Niestety, najczęściej w ogóle nie zdajemy sobie z tego faktu sprawy. Według Reddy’ego metafora ta daje się odszukać w około siedemdziesięciu procentach wyrażeń, które wypowiadamy lub piszemy komunikując się na co dzień z innymi ludźmi. Jednocześnie i sam M. Reddy, i inni językoznawcy tę właśnie metaforę obarczają winą za większość niepowodzeń komunikacyjnych, między innymi dlatego, że rzekomo implikuje ona obecność stałego znaczenia w używanych przez nas konkretnych słowach i innych wyrażeniach językowych niezależnie od kontekstu lub też dlatego, że rzekomo nie wymaga ona od odbiorcy wypowiedzi żadnego wysiłku związanego z prawidłowym odczytaniem intencji nadawcy. Autor niniejszego artykułu próbuje bronić metafory przewodu przed stawianymi jej zarzutami, przypominając, między innymi, fakt, że metafora ta (podobnie jak inne metafory konceptualne) może mieć bardzo wiele szczegółowych realizacji, które oskarżenia Reddy’ego i innych lingwistów stawiają co najmniej pod dużym znakiem zapytania.