Konstrukcja tytułu aktu normatywnego w polskiej praktyce legislacyjnej w latach 1918–1920

Abstract

Tytuł aktu normatywnego, choć pozbawiony mocy normatywnej, stanowi jeden z kluczowych elementów struktury każdego aktu prawnego. Pełni szereg istotnych funkcji: informacyjną, porządkującą, sygnalizacyjną oraz formalną, a jego poprawna konstrukcja wspomaga między innymi procesy legislacyjne, stosowanie prawa i jego interpretację. Celem niniejszego artykułu jest zbadanie sposobu kształtowania tytułów aktów normatywnych w pierwszym okresie istnienia współczesnej polskiej legislacji, czyli w latach 1918–1920, kiedy brakowało nie tylko formalnie ustanowionych zasad techniki prawodawczej, lecz także utartych i stałych praktyk w procesie tworzenia prawa. W celu ustalenia korzeni ewentualnych praktyk i wzorów pokrótce opisano konstrukcje tytułu aktu normatywnego występujące w dziennikach urzędowych poszczególnych państw zaborczych. Następnie analizie poddano akty opublikowane w Dzienniku Praw Królestwa Polskiego / Państwa Polskiego i jego kontynuacji – Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej – w celu ustalenia, jakie praktyki redakcyjne były wówczas stosowane oraz które z nich przetrwały i zostały utrwalone w późniejszych normach prawotwórczych. Artykuł koncentruje się na analizie układu elementów w tytule aktu, nie zaś na problematyce formułowania przedmiotu regulacji. Badanie przeprowadzono z zastosowaniem metody historycznej i komparatystycznej, a wyniki zaprezentowano w formie zestawień tabelarycznych i opisowych. Szczególną uwagę poświęcono temu, w jakim stopniu ówczesna praktyka wpłynęła na kształt polskich zasad techniki prawodawczej z 1929 roku.

The title of a normative act, although lacking normative power, constitutes one of the key elements in the structure of any legal act. It serves several essential functions: informational, organisational, indicative, and formal. Its proper construction supports, among other things, legislative processes, the application of law, and its interpretation. The aim of this article is to examine how the titles of normative acts were shaped during the initial period of the modern Polish legislation, i.e. in the years 1918–1920, when there was a lack not only of formally established rules of legislative technique, but also of well -established and permanent practices in the law -making process. mIn order to identify the roots of possible practices and models, the article briefly outlines the construction of the titles of normative acts as they appeared in the official journals of the partitioning powers. Subsequently, an analysis was carried out of the acts published in the Journal of Laws of the Kingdom of Poland/of the Polish State (Dziennik Praw Królestwa Polskiego / Państwa Polskiego) and in its successor, the Journal of Laws of the Republic of Poland (Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej), in order to determine what editorial practices were employed at the time and which of them survived and became embedded in the later law -making norms. The article focuses on analysing the structure and arrangement of the elements comprising the title of the act, rather than on the issue of formulating the subject of regulation. The research was conducted using historical and comparative methods, and the results are presented in the form of tabular and descriptive summaries. Particular attention is given to the extent to which the practices of that period influenced the development of the Polish principles of legislative technique adopted in 1929.