Mentoring, jako forma wsparcia dzieci osób pozbawionych wolności

Abstract

Dzieci osób pozbawionych wolności stanowią grupę ryzyka zagrożoną wykluczeniem, niedostosowaniem społecznym oraz przestępczością. Stosowane wobec nich oddziaływania opierają się przede wszystkim na tworzeniu ulokowanych w społeczności sieciach wsparcia i zasobów. Budowanie wspierających relacji ze społecznością pozwala młodzieży znajdującej się w sytuacji pozbawienia wolności rodzica przezwyciężyć trudności. Jednym z takich oddziaływań jest mentoring. Niestety wciąż za mało mamy badań ewaluacyjnych dotyczących programów opartych na relacji mentor–podopieczny. Te już przeprowadzone wskazują jednak, że może on przynieść pozytywne skutki, niwelując niektóre zagrożenia związane z sytuacją pozbawienia wolności rodzica.

Children of prisoners are a group at risk of exclusion, social maladjustment and crime. The interactions applied to them are primarily based on the creation of community-based networks of support and resources. Building supportive relationships with the community allows youth in a situation of parental imprisonment to overcome difficulties. Mentoring is one of such interaction. Unfortunately, we still have too few evaluation studies of programs based on the mentor-mentee relationship. Those that have already been conducted indicate that it can have a positive effect, offsetting some of the risks associated with the situation of parental imprisonment.