Ślady z miejsca urodzenia. O poemacie Pod Akropolem Tadeusza Kijonki

Abstract

Szkic stanowi próbę interpretacji poematu Pod Akropolem, w którym pozornie na plan pierwszy wysuwa się istniejąca w poezji Kijonki tendencja klasycyzująca. Poeta tworzy szczególny palimpsest, będący opowieścią osadzoną zarówno w mitologii (m.in. mit o Orfeuszu i Eurydyce), jak i w historii rodzinnej (Śląsk). Akropol jest dla poety miejscem mitycznym, punktem odniesienia w stosunku do rodzinnego Radlina. Śląski poeta, stwarzając mitologiczno-antyczny pejzaż, tworzy go za pośrednictwem przestrzeni swojskiej (np. szybów kopalnianych, hałd). Mała ojczyzna jest w sposobie lirycznego obrazowania Kijonki pejzażem pierwotnym. Istotna jest też tu zależność pomiędzy mitologią powszechną a domową.

This essay will be an attempt of interpretation of the poem in which, seemingly, the most visible is present in Kijonka’s entire poetry classicising tendency. The poet created a particular palimpsest, which became a story rooted both in the mythology (e.g., the Orpheus and Eurydice myth) and in family history (Silesia). Acropolis is for the poet a mythical place, a waypoint for his birthplace, Radlin. The Silesian poet creates a mythological and antic landscape through the familiar places (i.e., mineshafts, spoil tips). The little homeland is realised through the way of Kijonka’s lyrical depiction of the primeval landscape. The relations between the general and domestic mythology is the subject of sketch.