Diagnoza, planowanie, metodyka pracy rodzinnych kuratorów sądowych

Abstract

Tekst jest próbą opisu i diagnozy działalności prowadzonej przez kuratorów sądowych w obszarze metodyki ich pracy na podstawie badań ogólnopolskich. Zespół powołany przez Instytut Wymiaru Sprawiedliwości opracował kwestionariusz ankiety, przeprowadził badanie empiryczne (aktowe) na próbie ponad 500 spraw sądowych, analizę dogmatyczną, statystyczną, komparatystyczną oraz wyników obserwacji nieuczestniczącej w zakresie wyznaczonym przedmiotem raportu. Artykuł stanowi jedynie fragment tych badań dotyczący przygotowania do pracy, diagnozy, aby przejść do wskazania na sposób planowania, ewaluacji i dobór metod pracy resocjalizacyjnej, wychowawczej czy profilaktycznej przez kuratorów rodzinnych. Z dokonanej analizy wynika, że metoda indywidualnych przypadków (casework) nie jest dominującym sposobem pracy z nadzorowanymi, ale jednym z popularniejszych, nawet jeśli nie dochodzi wprost do jego scharakteryzowania w prowadzonej dokumentacji. Zaś podstawową metodą oddziaływania są psychotechniki bezpośrednie – najczęściej utożsamiane z dialogiem, rozmową, perswazją, motywacją, uświadamianiem, przekonywaniem, wsparciem, a przede wszystkim rozmową wychowawczą. Kontrolowanie jest natomiast jedną z najczęstszych form oddziaływania. Opracowanie kończy przedstawienie wniosków, zaleceń, rekomendacji i wskazań metodycznych oraz propozycji rozwiązań systemowych dotyczących również możliwości podnoszenia kompetencji zawodowych.

The text is an attempt to describe and diagnose the activities carried out by court superintendents in the area of methodology of their work on the basis of nationwide research. The team established by the Institute of Justice developed a questionnaire, conducted an empirical (file) survey on a sample of over 500 court cases, a dogmatic, statistical, comparative and comparative analysis and the results of the observation not participating in the scope specified in the report. The article is only a fragment of these studies concerning preparation for work, diagnosis, to go on to indicate the way of planning, evaluation and selection of methods of rehabilitation, educational or preventive work by family curators. The analysis shows that the individual case study method (casework) is not the dominant way of working with supervised persons, but one of the most popular methods, even if it is not directly characterized in the documentation. The basic method of influence is direct psychotechnics – most often identified with dialogue, conversation, persuasion, motivation, awarenessraising, persuasion or support, and above all, educational conversation. Control is one of the most common forms of influence. The study ends with the presentation of conclusions, recommendations, recommendations and methodological indications as well as proposals for systemic solutions concerning also the possibilities of raising professional competences.