Nadzieja i własna skuteczność w procesie odstąpienia od przestępczości

Abstract

Proces odstąpienia od przestępczości sytuuje się między indywidualnymi wyborami człowieka a jego udziałem w szerszym życiu społecznym. Sukces zależy więc zarówno od czynników indywidualnych, jak i społecznych, które oddziałują na człowieka z zewnątrz. Wśród czynników subiektywnych coraz większą rolę odgrywa kategoria nadziei i własnej skuteczności. Badania wykazują, że osoby, u których zdiagnozowano wysoki poziom nadziei i własnej skuteczności, lepiej radzą sobie w sytuacjach trudnych i mają większe szanse na wyjście na prostą. Artykuł przedstawia badania przeprowadzone wśród 90 skazanych odbywających karę po raz pierwszy. Celem badań był pomiar poziomu nadziei i własnej skuteczności oraz wykazanie związku między zmiennymi. Połowa badanych osiągnęła wysoki poziom nadziei i własnej skuteczności, nadzieja zaś jest istotnym predyktorem własnej skuteczności.

The process of desistance from crime is placed between individual human choices and his participation in wider social life. Success depends therefore on both individual and social factors that affect the person from outside. Among the subjective factors, the category of hope and self-efficacy plays a more and more important role. Research shows that people who are diagnosed with a high level of hope and self-efficacy can cope better in difficult situations and have a better chance of going straight. The article presents research conduc ted among 90 convicts serving their sentences for the first time. The aim of the research was to measure the level of hope and self-efficacy and to show the relationship between variables. Half of the respondents achieved a high level of hope and self-efficacy, and hope is a significant predictor of their own effectiveness.