Gotowość do zmiany przestępczych kobiet i mężczyzn

Abstract

Gotowość przestępców do resocjalizacji jest w naszym kraju nową kategorią. Tymczasem badania prowadzone w wielu krajach wskazują na jej przydatność w diagnozie i selekcji uczestników programów resocjalizacyjnych. Wiąże się to z większą efektywnością oddziaływań wobec skazanych i większą odpowiedzialnością skazanych za własny proces resocjalizacji. Niniejszy artykuł ma na celu prezentację głównych założeń i modeli gotowości do zmiany i ich przydatności w praktyce resocjalizacyjnej oraz ukazanie pilotażowych badań gotowości do zmiany wśród przestępczych kobiet i mężczyzn w Krakowie. Zastosowanie polskiej adaptacji kwestionariusza CVTRQ pozwoliło określić poziom gotowości skazanych, uwzględniając deficyty w poszczególnych skalach kwestionariusza i zmienne różnicujące grupę gotowych od niegotowych. Na koniec zaprezentowane zostaną wskazówki do dalszych badań.

Offenders readiness for treatment is a new category in our country. However, the research conducted in many countries indicate the usefulness of this category in the diagnosis and selection of participants in treatment programs. It has to do with greater rehabilitation impact on offenders as well as greater responsibility of offenders for their own process of rehabilitation. This article aims to present the main assumptions and models of readiness to change and its usefulness in rehabilitation of offenders and presentation of pilot study testing readiness for change among criminal men and women in Krakow. The use of Polish adaptation of the questionnaire CVTRQ allowed to determine the level of readiness among convicts, taking into account the deficits in individual scales of the questionnaire, and the variables differentiating a group of “ready for treatment” from “not-ready”. Finally, the guidelines will be presented for further research.