Z Rzeczypospolitej do sowieсkiego łagru: losy wyznawcy wiary ks. prot. Serafina Batorewicza w ZSRS

Abstract

Based on published sources and archival documents as well as specialist research, the author reviews the biography of an activist of the Polish Orthodox Church, Archpriest Seraphim Batorewicz (1905–1960). A graduate of the Faculty of Orthodox Theology at the University of Warsaw and a close collaborator of Metropolitan Dionysius in post-war times came to the USSR, where in 1951 was sentenced to 25 years in the prison camp (“lagier”). After the death of Stalin and as a result of radiation sickness in 1957 he was released from the camp in the Urals. In his last years, he was the priest of the cathedral in Sverdlovsk (now Yekaterinburg, Russia) and had a conflict with a representative of the Soviet authorities. It can be said that the fate of the Orthodox priest was typical of a large part of the Orthodox clergy of the Second Polish Republic.

Na podstawie opublikowanych źródeł i archiwalnych dokumentów oraz badań specjalistów autor dokonuje przeglądu biografii działacza Polskiego Kościoła Prawosławnego ks. prot. Serafina Batorewicza (1905–1960). Absolwent Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego i bliski współpracownik metropolity Dionizego w czasach powojennych okazał się w ZSRS, gdzie w 1951 roku został aresztowany i osądzony na 25 lat łagru. Po śmierci Stalina i w skutek choroby popromiennej, w 1957 r. został zwolniony z obozu pracy na Uralu. Przez ostatnie lata swego życia był klucznikiem soboru w Swierdłowsku (obecnie Jekaterynburg, Rosja) i pozostawał w konflikcie z przedstawicielami władz sowieckich. Można powiedzieć, że los tego prawosławnego kapłana był typowy dla dużej części prawosławnego duchowieństwa II Rzeczypospolitej.