Przeobrażenia dawnej przestrzeni białostockiego getta

Abstract

Teren istniejącego w latach 1941–1943 białostockiego getta obejmował śródmiejski obszar fabryczny i usługowo-mieszkaniowy. Jego zabudowa bardzo ucierpiała w okresie wojny, której nie przeżyła też ogromna większość żydowskich mieszkańców. Celem tego artykułu jest prześledzenie procesu niszczenia getta, a potem urbanistycznej i społecznej przebudowy jego przestrzeni, jej celów, etapów i efektów. W konsekwencji stała się ona przejściowo przestrzenią pożydowską, a potem, gdy doszło do całkowitego zerwania ciągłości fizycznej i funkcjonalnej – przestrzenią zupełnie nową, socjalistyczną, nowoczesną.

The area of the Bialystok ghetto, existing from 1941 to 1943, encompassed a central industrial and service-residential zone. The buildings within this area suffered extensive damage during the war, and the vast majority of its Jewish inhabitants did not survive. The purpose of this article is to trace the process of the ghetto’s destruction and then the urban and social reconstruction of its space, examining its goals, stages and effects. As a result, it became temporarily a Jewish space, and later, when the physical and functional continuity was completely broken, a completely new, socialist, modern space.