Katarzyny Drogiej powroty na Podlasie

Abstract

W niniejszym artykule autorka porusza temat trzech charakterystycznych cech pisarstwa Katarzyny Drogiej: autobiografizmu, motywu powrotu na Podlasie i związków literatury z Podlasiem. Przedmiotem analizy są trzy powieści: Pokolenia: wiek deszczu, wiek słońca, Pokolenia: powrót do domu oraz Gospoda pod Bocianem. Powieści te są przykładem powrotu literackiego i osobistego pisarki, a także wykorzystania tzw. pamiętników, zdjęć i wspomnień jako literackiego tworzywa. W analizie autorka odwołuje się do teorii Umberta Eco i Ryszarda Nycza, pokazując także, w jaki sposób powieść rodzinna może stać się nośnikiem pamięci kulturowej. Jednocześnie, celem artykułu jest pokazanie osobistego doświadczenia Katarzyny Drogiej oraz tego, w jaki sposób to doświadczenie przekłada się na literaturę, staje się tworzywem literackim. Tym samym powrót pisarki do rodzinnych stron odbywa się na dwóch płaszczyznach, literackiej i osobistej, a Katarzyna Droga dołącza do literackiej mapy autorek Podlasia.

The author discusses three books by Katarzyna Droga that have been published recently, that is, Pokolenia: wiek deszczu, wiek słońca, Pokolenia: powrót do domu, and Gospoda pod Bocianem, in which she recalls the memories of her mother and refers to her own experience of storytelling and storyfinding. In addition, the author analyses the literary process and creativity of the writer. At the same time, the author stresses the importance of family memories to the autobiographical memory and cultural memory of Podlasie. Thus, the writer’s return to her homeland takes place on two levels, literary and personal, and thus Katarzyna Droga joins the women’s literary map of Podlasie.