„W każdym człowieku jest jakby cały świat”. Wokół (u)traconych wartości w dobie kryzysu

Abstract

Myśl zawarta w tytule opracowania stanowi rodzaj metafory – ujmującej obraz świata istniejącego w każdym człowieku – w którym dokonuje się trud istnienia i rozwoju. Podjęta problematyka wybrzmiewa w sposób szczególny w dobie istniejącego kryzysu i związanych z nim zagrożeń zarówno w rozwoju człowieka, jak i otaczającego świata. Konceptualizacja ujmowania kryzysu odnosi się przede wszystkim do jego interpretacji w kategoriach zagrożenia utratą dotychczasowego systemu wartości. Obszar refleksji umieszczony został w odniesieniu do kilku wymiarów: świata ludzkich transgresji, (re)interpretacji sensów i znaczeń w procesie tworzenia, humanistycznego niepokoju, troski o kondycję człowieka, afirmacji ludzkiej godności i wrażliwości. Ostatni obszar rozważań dotyczy dyskursu wokół otwartych przestrzeni wartości, którymi jest nadzieja i wolność.

The idea contained in the title of the study is a kind of metaphor – capturing the image of the world existing in every human being – in which the effort of existence and development is made. The issues addressed here are particularly acute in times of crisis and the related threats both to the development of man and the surrounding world. The conceptualization of the approach to the crisis refers primarily to its interpretation in terms of the risk of losing the current system of values. The reflection has been placed in relation to several dimensions: the world of human transgressions, (re) interpretation of meanings in the process of creation, humanistic anxiety, concern for the human condition, affirmation of human dignity and sensitivity. The last area of consideration concerns the discourse around the open spaces of values, which are hope and freedom.