The state of nature as the state of war. A few remarks on the condition of the conceived child within the context of abortion on demand

Abstract

Problematyka wykonywania władzy nad innymi była od dawna przedmiotem zainteresowania przedstawicieli różnych dziedzin nauki. Już w starożytności wyrażono pogląd, że za naturalne uważa się to, co silniejszy narzuca słabszemu, co zarządzą silniejsi wobec słabszych. Sprawiedliwe jest zatem to, co jest w interesie silniejszego. Teoria indywidualistyczna w zaskakujący sposób także dziś wydaje się być wykorzystywana do legitymizowania działań opartych na manifestacji władzy silniejszego nad słabszym, kiedy wola jednostki i przysługująca jednostce autonomia staje się źródłem i usprawiedliwieniem działań wypierających indywidualne prawa. Dotyczy to zwłaszcza kondycji dziecka poczętego. Wtedy gdy dziecko powinno zostać otoczone największą troską i opieką, staje się niejednokrotnie „polem bitwy”, a stawką w tej wojnie jest prawo do życia. Szereg opracowań wskazuje, w jaki sposób aborcja stanowi użycie przemocy nie tylko wobec rozwijającego się nienarodzonego dziecka, ale także i kobiety. Aborcja na żądanie, uzasadniana nie ochroną życia lub zdrowia kobiety albo gwałtem na niej popełnionym, ale jej wolną wolą stanowi działanie arbitralne i jest persemanifestacją siły silniejszego nad słabszym i dominacją żyjącego nad jeszcze nieurodzonym. Usprawiedliwieniem w takim przypadku staje się tylko i wyłącznie przemoc, nawet jeżeli określi się ją mianem wolności. Czy może być ona tolerowana jako legitymacja do naruszania praw człowieka? Celem artykułu jest podjęcie próby oceny sytuacji dziecka poczętego jako pozostającego de facto we władzy matki oraz dokonanie oceny jakości relacji pomiędzy tymi jednostkami w świetle poglądów Tomasza Hobbesa i Johna Locke’a na stan natury. Nie można bowiem oprzeć się wrażeniu, że wskazane elementy kondycji dziecka poczętego stanowią emanację stanu natury w ujęciu Hobbesa jako stanu wojny, permanentnego konfliktu każdego z każdym, w którym nie istnieje sprawiedliwość i niesprawiedliwość, a każde podejmowane działanie jest oceniane miarą jednostki. Również John Locke traktuje ten stan jako „nie do zniesienia” i w rzeczywistości dochodzi do tych samych konstatacji co Hobbes. Legalizacja aborcji na żądanie stanowi legitymację stosowania przemocy i jest emanacją władzy posiadanej przez silniejszego nad słabszym. Aborcja oznacza legitymizację stanu wojny pomiędzy matką i dzieckiem w fazie prenatalnej oraz uznanie, że jest to sprawa między matką i dzieckiem; matką bardzo często pozostawioną na pastwę swych trosk i zwątpień, pod presją groźby odrzucenia, stygmatyzacji czy przemocy ze strony osób trzecich. W konsekwencji wola kobiety staje się prawem.