REPOZYTORIUM UNIWERSYTETU
W BIAŁYMSTOKU
UwB

Proszę używać tego identyfikatora do cytowań lub wstaw link do tej pozycji: http://hdl.handle.net/11320/13449
Pełny rekord metadanych
Pole DCWartośćJęzyk
dc.contributor.authorAwramiuk, Elżbieta-
dc.date.accessioned2022-06-15T06:22:19Z-
dc.date.available2022-06-15T06:22:19Z-
dc.date.issued2021-
dc.identifier.isbn978-83-7431-701-6-
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11320/13449-
dc.description.abstractPrzedmiotem niniejszej książki są sposoby przekazywania w różnych typach współczesnych polskich tekstów informacji na temat wymowy. Analiza obejmuje przykłady tekstów zapisanych zgodnie ze skonwencjonalizowanymi zasadami ortograficznymi, specjalistyczne notacje odzwierciedlające rozmaite reguły transkrypcji fonetycznej oraz swoiste systemy notacyjne stosowane w kompendiach leksykograficznych i podręcznikach szkolnych. Szczególny typ analizowanych tekstów stanowią zapiski małych dzieci, ilustrujące proces opanowywania konwencji ortograficznej. Celem prowadzonych rozważań jest nakreślenie zróżnicowania stosowanych systemów notacyjnych oraz ukazanie ich funkcjonalnej odmienności, a także – w odniesieniu do wybranych zjawisk – krytyczna refleksja nad przydatnością charakteryzowanych praktyk utrwalania mowy i przekazywania informacji na jej temat. Sposoby zapisu dźwięków mowy są bardzo zróżnicowane i zależą przede wszystkim od celu, do jakiego są stosowane, oraz – co się z tym wiąże – od adresata. Trzy podstawowe systemy notacyjne to pismo ortograficzne, pismo fonetyczne oraz pismo ortograficzno-fonetyczne. Książka zawiera ogólne omówienie każdego z nich wraz z przedyskutowaniem wybranych zagadnień szczegółowych.pl
dc.description.abstractSpeech and writing are the two sub-codes of language. The spoken sub-code, genetically primary, is inherently volatile. The written sub-code takes the form of standardised spelling that usually relates to phonic structures to some extent, but is represented in conventionally written text. The subject of this book is the way of conveying information on pronunciation in various types of contemporary Polish written texts. The analysis includes examples of texts written in accordance with conventionalized spelling rules (orthographic writing), specialized notations reflecting various rules of phonetic transcription (phonetic writing), and specific notation systems used in lexicographic compendiums and school textbooks (orthographic­‑phonetic writing). A particular category of analysed texts includes notes taken by young children, which illustrate the process of mastering spelling conventions that reflects the process of transition, at a certain stage, from orthographic­‑phonetic writing to orthographic writing. The aim of this analysis is to outline the diversity of these notation systems and to show their functional diversity, as well as – in relation to selected phenomena – to critically reflect on the usefulness of the characterized practices of preserving speech and providing information about it. The basic register of graphic symbols used to record the Polish language, including its spoken version, is the Polish alphabet along with its punctuation system. Although the phonic side of a language can be reconstructed from orthographic script, its main purpose is to identify language units. Orthographic representation, based on specific graphemic­‑phonemic relations, evokes in the mind of the recipient a certain association with a linguistic sign and directs their attention to the meaning. Language speakers tend to overlook the discrepancy between pronunciation and spelling, which is the result of the historical development of the Polish language and contemporary phonetic variance. Spoken and written sub­‑codes affect each other. At a time when the graphemic system of the Polish language was being shaped, pronunciation more often determined the way of writing, but along with the stabilization of the graphic image of words, the writing began to influence pronunciation. Orthographic pronunciation occurs in situations in which the graphic form of a word suggests pronunciation inconsistent with basic rules. A text consistent with spelling rules is phonically transparent to the reader. In writing, when one wants to draw attention not to the meaning, but to the sound of an utterance, there is a need to use a notation that violates the regular spelling rules. Signalling the phonic features of a message in an orthographic text is achieved through the use of typographic and lexical means evoking specific emotions or connotations, as well as conscious departures from the spelling convention. This creates a simplified rendition of the pronunciation, usually limited to a specific fragment of a word or to a selected phonic feature. Such notations are usually used to draw attention to constant peculiarities of someone’s pronunciation (e.g. individual or related to dialect or social environment) or its expressive character, which is needed in fiction to build a convincing setting. The main way of writing down pronunciation is phonetic transcription (in the broad sense) or phonetic script; in other words: transcription using phonetic symbols. The general purpose of such transcription is to render the spoken form suitable for further analysis, using language­‑independent notation. Transcription is the result of a preliminary analysis of the sound layer of the spoken text and enables its presentation in a concise and effective manner, which facilitates reflection on the phonic aspect of an utterance. Transcription is therefore a record of speech analysis, but is to some extent influenced by the primary writing system (e.g. when it retains the delimitation resulting from the orthographic tradition). The scope of information that transcription carries depends on many factors, including on the adopted inventory of sounds and the phonological system, which means that the same text can have many transcriptions. Transcription is both a research tool and a teaching aid. Phonetic writing is used primarily in scientific research (including to formulate ortho­‑phonic principles, describe the variability of pronunciation and trends in its development) and in teaching at the academic level. The purpose of the transcription determines its nature and level of detail. Narrow phonetic transcription can approximate pronunciation very accurately, but symbols reflecting various articulation or acoustic details require a rich repertoire of diacritics and sometimes carry too much information. For these reasons, in many situations, e.g. in teaching foreign languages (especially those in which the relations between graphemes and phonemes are very complicated), less precise, or broad, transcription is commonly used. Creators of a transcription aimed at a wider audience must find a balance between being precise, economic, and intelligible. One of the methods is to abandon the phonetic alphabet in favour of the alphabet used to write the mother tongue, which is a convenience for both the sender and the recipient. Orthographic­‑phonetic writing (simplified transcription) is used to record the pronunciation by a person unfamiliar with specialized phonetic notation or to approximate the pronunciation for such a recipient. The discussed notation is used in short­‑term practical applications, but it is also of great social importance, if only because of the reach of the publications it occurs in. In works with a certain degree of intellectual discipline, such as dictionaries or textbooks for teaching Polish as a mother tongue, the adopted notation conventions should be thought out and applied consistently. Analysis proves that this is not always the case. In the case of the mother tongue taught in schools, the graphic form of the pronunciation is not only intended to enable the reader to read the text correctly, even if only approximately, using characters that are understandable without specialized explanations. It is also intended to make the students aware of the phonetic structure of the language, thus shaping their linguistic awareness. The lack of appropriate notation makes it impossible to achieve the intended educational goals. A specific type of orthographic­‑phonetic writing is notation used by young children. The process of discovering how the code used to write spoken language works goes through several stages. Initially, children relate graphic symbols to single linguistic signs (functional units), hence their records should be treated as a reflection of their way of categorizing speech sounds and reconstructing the graphemic system of their mother tongue. Understanding children’s inconsistency with standard spelling as attempts to reflect pronunciation, rather than as spelling errors, creates an opportunity to better help them acquire reading and writing skills.pl
dc.description.sponsorshipProjekt finansowany w ramach programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nazwą „Regionalna Inicjatywa Doskonałości” w latach 2019–2022, nr projektu: 009/RID/2018/19, kwota finansowania 8 791 222,00 zł.pl
dc.language.isoplpl
dc.publisherWydawnictwo Uniwersytetu w Białymstokupl
dc.rightsAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Międzynarodowe*
dc.subjectzapisywanie mowypl
dc.subjectortografiapl
dc.subjectpismo półfonetycznepl
dc.subjectpismo fonetycznepl
dc.titleZapisać mowę. Wybrane zagadnienia graficznej reprezentacji tekstów polskichpl
dc.title.alternativeWriting speech. Selected issues of graphic representation of Polish textspl
dc.typeBookpl
dc.rights.holder© Copyright by Uniwersytet w Białymstoku, 2021pl
dc.description.AffiliationUniwersytet w Białymstokupl
dc.description.referencesAlbuquerque, A., Alves Martins, M. (2019). Enhancing children’s literacy learning: from invented spelling to effective reading and writing. L1 – Educational Studies in Language and Literature, 19, 1–24.pl
dc.description.referencesAwdiejew, A. (1982). Niektóre problemy fonetyki języka polskiego w świetle badań kontrastywnych. W: J. Z. Maciejewski (red.), Z zagadnień fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego (s. 44–48). Toruń: UMK.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E. (2004a). Stereotyp samogłoski i spółgłoski w języku polskim. Język Polski, 3, 197–205.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E. (2004b). Gdzie jest głoska b w wyrazie ząb, czyli jak współczesne polskie elementarze kształtują pojęcia głoski i litery. Poradnik Językowy, 5, 43–54.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E. (2006a). Czy Ania jest aniołem? O percepcji wygłosowych segmentów nosowych we współczesnej polszczyźnie. W: B. Nowowiejski (red.), Wokół polszczyzny dawnej i obecnej (s. 21–31). Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E. (2006b). Lingwistyczne podstawy początkowej nauki czytania i pisania po polsku. Białystok: Trans Humana.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E. (2007). MOTL i HLP – o pewnym błędzie popełnianym przez dzieci zaczynające pisać po angielsku i po polsku. W: M. Kostka‑Szymańska, G. Krasowicz­ ‑Kupis (red.), Dysleksja: problem znany czy nieznany? (s. 211–222). Lublin: Wydawnictwo UMCS.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E. (2011a). Homonimia w funkcji impresywnej. Białostockie Archiwum Językowe, 11, 29–40.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E. (2011b). Przyswajanie umiejętności pisania przez polskie dziecko. Annales UMCS. Sectio J, 24(2), 21–36.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E. (2013a). Współczesna pisownia polska: między normą a uzusem. Poradnik Językowy, 2, 22–32.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E. (2013b). Invented spelling jako obiekt badań. Edukacja, 3(123), 5–16.pl
dc.description.referencesPieniowska, K. (2019). Narzędzia do analizy mowy – przegląd dostępnych programów i bibliotek. Językoznawstwo, 1(13), 215–225.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E., Krasowicz‑Kupis, G. (2015). Odkrywanie słowa pisanego. Odbicie problemów z segmentacją fonologiczną w komunikacji pisemnej małych dzieci. W: U. Sokólska (red.), Odkrywanie słowa. Historia i współczesność (s. 595–607). Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.pl
dc.description.referencesPinto, G., Bigozzi, L., Gamannossi, B. A., Vezzani, C. (2012). Emergent literacy and early writing skills. The Journal of Genetic Psychology, 173(3), 330–354.pl
dc.description.referencesPiotrowska‑Rola, E., Porębska, M. (2013). Polski jest cool. Seria do nauki języka polskiego jako obcego na poziomie A1. Książka studenta. Lublin: Wydawnictwo Episteme.pl
dc.description.referencesPisownia polska (1918): Łoś J. (1918). Pisownia polska ustalona. Uchwały ostateczne. Przepisy. Słowniczek. Kraków: Nakładem Akademii Umiejętności.pl
dc.description.referencesSaloni, Z. (2015a). Transkrypcja fonologiczna tekstu polskiego w praktyce uniwersyteckiej. Język Polski, 4, 325–332.pl
dc.description.referencesPisownia polska (1957): Klemensiewicz Z. (red., 1957). Pisownia polska; przepisy – słowniczek. Wyd. XII. Wrocław: Polska Akademia Nauk.pl
dc.description.referencesPluta‑Wojciechowska, D. (2015). Wymowa polska „jakby ktoś gryzł szkło”, czyli o trudnościach artykulacji głosek języka polskiego u obcokrajowców. Poradnik Językowy, 5, 83–94pl
dc.description.referencesPodracki, J. (2016). Status interpunkcji w dawnych podręcznikach gramatyki języka polskiego. Poradnik Językowy, 4, 19–29.pl
dc.description.referencesZagajewska, A. (2020). Praktyka pisarska Polaków wobec normy językowej. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.pl
dc.description.referencesJauer‑Niworowska, O. (2018). Fonem w modelu strukturalno‑funkcjonalnym – analiza biopsychicznych uwarunkowań kształtowania się pojęcia fonemu (zależności między percepcją a motoryką werbalną). Poradnik Językowy, 3, 73–86.pl
dc.description.referencesPodstawa programowa (2017): Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla szkół podstawowych. Załącznik nr 2 do rozporządzenia MEN z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej (Dz.U. z 2017, poz. 356).pl
dc.description.referencesPomirska, Z. (2014). Stan przygotowania studentów edukacji wczesnoszkolnej do kształcenia świadomości językowej uczniów klas I–III. W: J. Nocoń, A. Tabisz (red.), Świadomość językowa (s. 227–254). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.pl
dc.description.referencesPrzybyla, O. (2007). Zagadnienia fonetyki w wybranych podręcznikach do klasy IV–VI szkoły podstawowej. W: H. Synowiec (red.), Podręczniki do kształcenia w zreformowanej szkole – koncepcje, funkcje, język (s. 244–259). Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.pl
dc.description.referencesPrzybylska, R. (2008). Problemy pisowni i wymowy skrótowców zapożyczonych z języka angielskiego. LingVaria, 2, 107–113.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E., Krasowicz‑Kupis, G., Wiejak, K., Bogdanowicz, K. (2014). Letter‑name spelling in Polish and English: Different languages, the same strategy (?). Proceedings of the Tallinn University Institute of Estonian Language and Culture, 16, 119–141.pl
dc.description.referencesPrzybyszewski, S. (2010). Le Polonais, une langue imprononçable?... Uwagi o konwencjach transkrypcyjnych stosowanych w rozmówkach polskich dla cudzoziemców. W: J. Krawczyk, R. Makarewicz (red.), Aspekty komunikacji w kształceniu polonistycznym (s. 231–243). Olsztyn: Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko‑Mazurskiego w Olsztynie.pl
dc.description.referencesSaloni, Z. (2015b). Terminy (użycie precyzyjne a użycie potoczne) – o wyrazie tiret i wyrazach zbliżonych. Studia Semiotyczne, 28–29, 283–301.pl
dc.description.referencesSaloni, Z. (2018). W stulecie niepodległości i „ustalonej” pisowni polskiej. LingVaria, 2(26), 127–140.pl
dc.description.referencesSampson, G. (1985). Writing systems: a linguistics introduction. London: Hutchinson.pl
dc.description.referencesSaniewska, D. (2020). Niewypowiedziany dramat. Możliwości komunikacyjne osób wymagających inwazyjnego wsparcia oddechu (na przykładzie pacjentów z rdzeniowym zanikiem mięśni, SMA). W: E. Awramiuk, U. Andrejewicz (red.), Z problematyki kształcenia językowego. T. 8 (s. 221–247). Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.pl
dc.description.referencesJawór, A. (2008). Homo scribens i homo legens w polskim słownictwie i frazeologii. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.pl
dc.description.referencesKrasowicz‑Kupis, G. (2008). Testy czytania dla sześciolatków. Podręcznik. Warszawa: Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno‑Pedagogicznej.pl
dc.description.referencesSaraceni, M. (2003). The language of comics. London–New York: Routledge.pl
dc.description.referencesKKJ (1995). Komunikaty Komisji Kultury Języka. Komitet Językoznawstwa PAN, 1(3).pl
dc.description.referencesBaciocha, E. (2018). Interpunkcja współczesnych tekstów publicystyczno­‑dziennikarskich. W: E. Awramiuk, A. Rozumko (red.), Z problematyki kształcenia językowego. T. 7 (s. 61–74). Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.pl
dc.description.referencesSaussure, F. de (2002). Kurs językoznawstwa ogólnego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.pl
dc.description.referencesSawicka, I. (1995). Fonologia. W: H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia (s. 107–195). Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN.pl
dc.description.referencesSawicka, I. (2003). Z problemów współczesnej polskiej fonetyki. W: M. Gębka‑Wolak, I. Kaproń‑Charzyńska, M. Urban (red.), Studia z gramatyki i leksykografii języka polskiego. Prace dedykowane Profesor Marii Szupryczyńskiej (s. 19–23). Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.pl
dc.description.referencesSawicka, I. (2015). Sandhi – niesandhi. Fonetyczno‑fonologiczne sygnały graniczne jednostek morfologicznych w języku polskim. LingVaria, 10, 131–140.pl
dc.description.referencesSénéchal, M., Ouellette, G., Pagan, S., Lever, R. (2012). The role of invented spelling on learning to read in low‑phoneme awareness kindergartners: a randomized‑con‑ trol‑trial study. Reading & Writing, 25(4), 917–934.pl
dc.description.referencesSeymour, P. H.K., Aro, M., Erskine J. N. i in. (2003). Foundation literacy acquisition in European orthographies. British Journal of Psychology, 94, 143–174.pl
dc.description.referencesJodłowski, S. (1979). Losy polskiej ortografii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.pl
dc.description.referencesShankweiler, D., Lundquist, E. (1992). On the relations between learning to spell and learning to read. W: R. Frost, L. Katz (red.), Orthography, Phonology, Morphology, and Meaning (s. 179–192). Amsterdam–London–New York–Tokyo: North‑Holland.pl
dc.description.referencesRocławski, B. (1982). Źródła informacji o funkcjonowaniu systemu fonologicznego. W: J. Z. Maciejewski (red.), Z zagadnień fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego (s. 62–69). Toruń: UMK.pl
dc.description.referencesSieradzka‑Baziur, B. (2011). Lęki „homo loquens” i „homo scribens”. Horyzonty Wychowania, 10(1), 125–148.pl
dc.description.referencesSikora, K., Rak, M. (2011). Nowe tendencje w interpunkcji – przecinek (na materiale internetowym). Język Polski, 203, 188–194.pl
dc.description.referencesKKJ (1996). Komunikaty Komisji Kultury Języka. Komitet Językoznawstwa PAN, 1(4).pl
dc.description.referencesSkudrzyk, A. (2005). Czy zmierzch kultury pisma? O synestezji i analfabetyzmie funkcjonalnym. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.pl
dc.description.referencesBakuła, K. (2010). Mówione ≈ pisane: komunikacja, język, tekst. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.pl
dc.description.referencesSkudrzyk, A. (2019). Determinizm technologiczny a przestankowanie w epoce/kulturze odwróconych wektorów, czyli przecinek bezmyślności, kropka nienawiści. Poradnik Językowy, 3, 7–16.pl
dc.description.referencesSkudrzykowa, A. (1994). Język (za)pisany. O kolokwialności dialogów współczesnej prozy polskiej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.pl
dc.description.referencesSmoczyńska, A. (2018). Grafemika jako dział językoznawstwa – rozważania teoretyczne i perspektywy badań interdyscyplinarnych. Linguistica Copernicana, 15, 265–275.pl
dc.description.referencesKaczmarek, B. (2003). Phonological Awareness and Ability to Read and Write. W: R. M. Joshi, Ch.K. Leong, B.L. J. Kaczmarek (red.), Literacy Acquisition. The Role of Phonology, Morphology and Orthography (s. 15–24). Amsterdam–Berlin–Oxford–Tokyo–Washington: IOS Press.pl
dc.description.referencesSobkowiak, W. (1996). English phonetics for Poles: a resource book for learners and teachers. Poznań: Bene Nati.pl
dc.description.referencesSosnowska, N. (2009). Oznaczanie segmentacji w zapisie tekstu mówionego. Roczniki Humanistyczne, 57(6), 189–200.pl
dc.description.referencesZbróg, P. (2015). Zagadnienia poprawności językowej w Wielkim słowniku języka polskiego PAN. Język Polski, 3, 214–230.pl
dc.description.referencesSpencer, L. H., Hanley, J. R. (2003). Effects of orthographic transparency on reading and phoneme awareness in children learning to read in Wales. British Journal of Psychology, 94, 1–28.pl
dc.description.referencesSteffen‑Batogowa, M. (1975). Automatyzacja transkrypcji fonematycznej tekstów polskich. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.pl
dc.description.referencesSteffen‑Batogowa, M. (2000). Struktura akcentowa języka polskiego. Warszawa–Poznań: Wydawnictwo Naukowe PWN.pl
dc.description.referencesKoneczna, H. (1934). Studjum eksperymentalne artykulacji głosek polskich. Prace Filologiczne, 16, 33–174.pl
dc.description.referencesStępień, M. (2014). Wyrażenia parentetyczne w strukturze wypowiedzi – właściwości semantyczne, składniowe, prozodyczne. Warszawa: Bel Studio.pl
dc.description.referencesStrutyński, J. (1987). Zarys fonetyki i fonologii języka polskiego. Kraków: Uniwersytet Jagielloński.pl
dc.description.referencesBańko, M. (2006). O słowach znie‑kształ‑co‑nych. Poradnik Językowy, 9, 17–23.pl
dc.description.referencesKamińska, B. (2016). O polskiej normie ortofonicznej. W: B. Kamińska, S. Milewski (red.), Logopedia artystyczna (s. 98–105). Gdańsk: Harmonia Universalis.pl
dc.description.referencesStyczek, I. (1979). Logopedia. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.pl
dc.description.referencesSzamryk, K. K. (2017). Kreacja mowy potocznej w podręczniku do nauki języka polskiego jako obcego Polski, krok po kroku (poziom A1). Białostockie Archiwum Językowe, 17, 209–220.pl
dc.description.referencesSzende, T. (1994). Illustrations of the IPA: Hungarian. Journal of the International Phonetic Association, 24(2), 91–94.pl
dc.description.referencesZbróg, P. (2018). Jak naukowo stratyfikować klasy przynależności elementów języka do normy skodyfikowanej. W: P. Zbróg (red.), Wybrane aspekty badań nad normą językową (s. 151–166). Kraków: Wydawnictwo Libron – Filip Lohner.pl
dc.description.referencesSzpyra‑Kozłowska, J. (2000). O akademickich podręcznikach do fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego. Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, 56, 145–152.pl
dc.description.referencesSzpyra‑Kozłowska, J. (2002). Wprowadzenie do współczesnej fonologii. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie‑Skłodowskiej.pl
dc.description.referencesSzpyra‑Kozłowska, J. (2016). Pozajęzykowe czynniki kształtujące fonetyczną i fonologiczną adaptację anglicyzmów we współczesnej polszczyźnie. Poradnik Językowy, 2, 21–37.pl
dc.description.referencesSzpyra‑Kozłowska, J. (2018). Lablador w labolatorium. Błędy językowe i przejęzyczenia z udziałem spółgłosek płynnych. Poradnik Językowy, 7, 7–22.pl
dc.description.referencesKoneczna, H., Zawadowski, W. (1951). Przekroje rentgenograficzne głosek polskich. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.pl
dc.description.referencesSzpyra‑Kozłowska, J., Radomski, M. (2013). Wymowa polska w ocenie cudzoziemców i polszczyzna cudzoziemców w opinii Polaków: badania ankietowe. Poradnik Językowy, 4, 61–74.pl
dc.description.referencesKurek, H. (2008). Polszczyzna mówiona inteligencji. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.pl
dc.description.referencesSzpyra‑Kozłowska, J., Stasiak, S. (2006). Pronunciation proficiency and phonetic transcription. Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku. Neofilologia, 8, 275–284.pl
dc.description.referencesSzyłak, J. (2000). Poetyka komiksu. Warstwa ikoniczna i językowa. Gdańsk: Słowo/Obraz Terytoria.pl
dc.description.referencesBańko, M. (2008). Współczesny polski onomatopeikon. Ikoniczność w języku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.pl
dc.description.referencesSzymański, L. (2012). Konwencje zapisu wyrazów na czacie internetowym. Język Polski, 1, 20–28.pl
dc.description.referencesŻmigrodzki, P. (2015). O błędach (nie tylko) językowych, stylu odbioru dzieła leksykograficznego i perspektywach polskiej normatywistyki językowej (w odpowiedzi P. Zbrógowi). Język Polski, 3, 231–238.pl
dc.description.referencesŠimáčková, Š., Podlipský, V. J., Chládková, K. (2012). Illustrations of the IPA: Czech spoken in Bohemia and Moravia. Journal of the International Phonetic Association, 42, 225–232.pl
dc.description.referencesŚwidziński, M. (1997). Elementy gramatyki opisowej języka polskiego. Materiały do ćwiczeń. Seria szósta. Warszawa: Uniwersytet Warszawski, Wydział Polonistyki.pl
dc.description.referencesTermińska, K. (2004). Prostota, precyzja, produktywność. Kilka uwag semitystki na temat alfabetu spółgłoskowego i sylabariusza. Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, 60, 46–55.pl
dc.description.referencesTrawińska, A. (2012). Charakterystyka fonetyczna [c] we współczesnej polszczyźnie. Linguistica Copernicana, 2(8), 91–116.pl
dc.description.referencesTreiman, R. (2006). Knowledge about letters as a foundation for reading and spelling. W: R. M. Joshi, P. G. Aaron (red.), Handbook of orthography and literacy (s. 581–599). Mahwah, NJ: Erlbaum.pl
dc.description.referencesKaraś, M., Madejowa, M. (red., 1977). Słownik wymowy polskiej. Warszawa–Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.pl
dc.description.referencesKopaliński, W. (1988). Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych. Wyd. 16 rozszerz. Warszawa: Wiedza Powszechna.pl
dc.description.referencesUrbańczyk, S. (1963). Polszczyzna piękna i poprawna. Porady językowe. Wybrał i opracował Stanisław Urbańczyk. Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.pl
dc.description.referencesVasconcelos Horta, I., Alves Martins, M. (2011). Invented spelling programmes and the access to the alphabetic principle in kindergarten. L1 – Educational Studies in Language and Literature, 11, 1–23.pl
dc.description.referencesVenezky, R. L. (1970). The structure of English orthography. The Hague–Paris: Mouton.pl
dc.description.referencesViise, N. M., Richards, H. C., Pandis, M. (2011). Orthographic depth and spelling acquisition in Estonian and English: a comparison of two diverse alphabetic languages. Scandinavian Journal of Educational Research, 55(4), 425–453.pl
dc.description.referencesŻmigrodzki, P. (2018). Makro- i mikrostruktura słownika. Sposób prezentacji materiału. W: Żmigrodzki i in. (red.), Wielki słownik języka polskiego PAN. Geneza, koncepcja, zasady opracowania (s. 25–38). Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN.pl
dc.description.referencesBartmińska, I., Bartmiński, J. (1997). Słownik wymowy i odmiany nazwisk obcych. Bielsko‑Biała: PPU „Park” Sp. z o.o.pl
dc.description.referencesVlčková, J., Liptáková, Ľ., Awramiuk, E. (2020). Signalizace zvukové podoby slov ve vybraných řadách učebnic českého, slovenského a polského jazyka pro 4.–6. ročník. Didaktické studie, 12(1), 15–37.pl
dc.description.referencesWagner, A. (2016). Współczesne metody badań nad intonacją wypowiedzi słownych. Przykład zastosowania wybranych metod do analizy melodii wiersza. Poradnik Językowy, 7, 54–67.pl
dc.description.referencesWalczak, B. (1999). Opinie cudzoziemców o języku polskim (od XVI do lat siedemdziesiątych XX wieku). W: H. Nowak (red.), Viro doctissimo optime merito: prace ofiarowane profesorowi Zenonowi Sobierajskiemu w 80. rocznicę urodzin (s. 81–96). Poznań: „WiS”.pl
dc.description.referencesKarczewski, D. (2016). Generyczność w języku i w myśleniu. Studium kognitywne. Kraków: Universitas.pl
dc.description.referencesWągiel, M. (2014). Międzynarodowy alfabet fonetyczny (IPA) w transkrypcji fonetycznej języka polskiego. W: S. Gajda, I. Jokiel (red.), Polonistyka wobec wyzwań współczesności. T. 2 (s. 134–145). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.pl
dc.description.referencesWągiel, M. (2016). Problem un ou deux phonèmes? w języku polskim. Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej, 51, 25–44.pl
dc.description.referencesKopaliński, W. (1999). Słownik wydarzeń, pojęć i legend XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.pl
dc.description.referencesWąsowicz‑Peinado, A. (2019). Przekład tekstu japońskiego z perspektywy znaczeń konotowanych przez warstwę grafemiczną. W: E. Gruszczyńska, M. Guławska­ ‑Gawkowska, A. Szczęsny (red.), Translatoryczne i dyskursywne oblicza komunikacji (s. 131–149). Warszawa: Instytut Lingwistyki Stosowanej WLS Uniwersytet Warszawski.pl
dc.description.referencesWeenerstrom, A. (2001). The music of everyday speech: prosody and discourse analysis. New York: Oxford University Press.pl
dc.description.referencesWerfel, K. L., Schuele, C. M. (2012). Segmentation and representation of consonant blends in kindergarten children’s spellings. Language, Speech, and Hearing Services in Schools, 43, 292–307.pl
dc.description.referencesŻurowski, S. (2009). Wokół problemu definiowania pojęcia dźwięk. Linquistica Copernicana, 1(1), 143–155.pl
dc.description.referencesWiatrowski, P. (2015). O potrzebie nowego słownika wymowy polskiej. W: U. Sokólska (red.), Odkrywanie słowa: historia i współczesność (s. 495–506). Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.pl
dc.description.referencesWierzchowska, B. (1966). Analiza eksperymentalno‑fonetyczna polskich dźwięków nosowych. Lublin: UMCS.pl
dc.description.referencesBaurmann, J., Günther, H., Knoop, U. (red., 1993). Homo scribens. Perspektiven der Schriftlichkeitsfor‑schung. Tübingen: Niemeyer.pl
dc.description.referencesKarczmarczuk, B. (2012). Wymowa polska z ćwiczeniami. Lublin: Wydawnictwo Asocjacja LOGOPEDIC.pl
dc.description.referencesWierzchowska, B. (1971). Wymowa polska. Wyd. 2 zm. i rozszerz. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych.pl
dc.description.referencesWierzchowska, B. (1980). Fonetyka i fonologia języka polskiego. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo PAN.pl
dc.description.referencesWięcek‑Poborczyk, I. (2014). Normy wymawianiowe polszczyzny a wariantywność wymowy. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.pl
dc.description.referencesWięcek‑Poborczyk, I., Lipiec, D. (2017). Patofonetyka w praktyce logopedycznej. W: A. Myszka, K. I. Bieńkowska, I. Marczykowska (red.), Funkcjonowanie społeczne dzieci z problemami komunikacyjnymi (s. 79–89). Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.pl
dc.description.referencesKrasowicz‑Kupis, G. (2004). Rozwój świadomości językowej dziecka. Teoria i praktyka. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie‑Skłodowskiej.pl
dc.description.referencesWiśniewski, M. (1998). Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego. Skrypt dla studentów filologii polskiej. Wyd. 2. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.pl
dc.description.referencesŻurowski, S. (2015). Co łączy muzykę, operę i galop? O dystynktywnej (?) funkcji akcentu wyrazowego. W: M. Danielewiczowa, J. Bilińska, K. Doboszyńska­‑Markiewicz, J. Zaucha (red.), Sens i brzmienie (s. 171–181). Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.pl
dc.description.referencesBenni, T. (1912). Samogłoski polskie. Analiza fizjologiczna i systematyka. Warszawa: Towarzystwo Naukowe Warszawskie.pl
dc.description.referencesBenni, T. (1931). Palatogramy polskie. Kraków–Warszawa–Lublin–Łódź–Poznań–Zakopane–Wilno: Gebethner i Wolff.pl
dc.description.referencesBerezowski, L., (1997). Dialect in Translation. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.pl
dc.description.referencesRybka, P. (2015). Międzynarodowy alfabet fonetyczny w slawistyce. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.pl
dc.description.referencesBergen, E. van, Jong, P. F. de, Plakas, A., Maassen, B., Leij, A. van der (2012). Child and parental literacy level within families with a history of dyslexia. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 53(1), 28–36.pl
dc.description.referencesRocławski, B. (1986). Poradnik fonetyczny dla nauczycieli. Wyd. 2. Warszawa: WSiP.pl
dc.description.referencesKrasowicz‑Kupis, G., Awramiuk, E. (2017). Psycholingwistyczny model nabywania czytania i pisania w języku polskim – perspektywa rozwojowa i kliniczna. W: A. Domagała, U. Mirecka (red.), Zaburzenia komunikacji pisemnej (s. 110–132). Gdańsk: Harmonia Universalis.pl
dc.description.referencesBiedrzycki, L. (1963). Fonologiczna interpretacja polskich głosek nosowych. Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, 22, 25–45.pl
dc.description.referencesBień, J. S. (2000). Jak powstaje polska norma. Transliteracja cyrylicy (PN‑ISO 9-2000). Elektroniczny Biuletyn Informacyjny Bibliotekarzy, 8(16). https://www.mimuw.edu.pl/~jsbien/publikacje/cyrylica.pdf (dostęp: 23.04.2019).pl
dc.description.referencesBień, J. S. (2001). O pojęciu wyrazu morfologicznego. W: W. Gruszczyński, U. Andrejewicz, M. Bańko, D. Kopcińska (red.), Nie bez znaczenia… Prace ofiarowane Profesorowi Zygmuntowi Saloniemu z okazji 15 000 dni pracy naukowej (s. 67–77). Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.pl
dc.description.referencesBiernacka, M. (2016). Znajdź z polskim wspólny język. Fonetyka w nauczaniu języka polskiego jako obcego. Poradnik metodyczny. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.pl
dc.description.referencesBourassa, D. C., Treiman, R. (2001). Spelling development and disability: the importance of linguistics factors. Language, Speech and Hearing Services in Schools, 32(3), 172–181.pl
dc.description.referencesBreuer, S., Francuzik, K., Demenko, G. (2006). Analysis of Polish Segmental Duration with CART, Proceedings of Speech Prosody Conference, Dresden. http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.133.2884&rep=rep1&type=pdf (dostęp: 13.02.2020).pl
dc.description.referencesBronk, Z., Saloni, Z. (2018). Kłopotliwy wyjątek – w/pod Zakopanem. Język Polski, 1, 18–33.pl
dc.description.referencesWitaszek‑Samborska, M. (1985). Regionalizmy fonetyczne w mowie inteligencji poznańskiej. Slavia Occidentalis, 42, 91–104.pl
dc.description.referencesBrucher, L., Ugen, S., Weth, C. (2020). The impact of syntactic and lexical trainings on capitalization of nouns in German in grade five. L1 – Educational Studies in Language and Literature, 20, 1–23. https://doi.org/10.17239/L1ESLL‑2020.20.01.01.pl
dc.description.referencesByrne, B. (1998). The Foundation of Literacy: the Child’s Acquisition of the Alphabetic Principle. Hove: Psychology Press, Ltd.pl
dc.description.referencesRocławski, B. (2001). Słownik ortograficzno‑ortofoniczny (nauczanie początkowe). Gdańsk: Glottispol.pl
dc.description.referencesCaravolas, M., Volin, J., Hulme, C. (2005). Phoneme awareness is a key component of alphabetic literacy skills in consistent and inconsistent orthographies: evidence from Czech and English children. Journal of Experimental Child Psychology, 92(2), 107–139.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E. (2018a). Fonetyka w podręcznikach do nauki języka ojczystego. W: E. Awramiuk, A. Rozumko (red.), Z problematyki kształcenia językowego. T. 7 (s. 167–185). Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.pl
dc.description.referencesCatford, J. C. (1965). A Linguistic Theory of Translation. London: Oxford University Press.pl
dc.description.referencesCiecierska‑Zajdel, B. (2017). Głoski [ś, ź, ć, ʒ́] w wymowie studentów Uniwersytetu Warszawskiego. Ujęcie socjolingwistyczne. Poradnik Językowy, 6, 74–83.pl
dc.description.referencesCohen, M. (1956). Pismo. Zarys dziejów. Tłum. I. Pomian. Warszawa: PWN.pl
dc.description.referencesCzaplicki, B. Żygis, M., Pape, D., Jesus, L. M.T. (2016). Analiza akustyczna i socjolingwistyczna nowych sybilantów w wymowie młodych Polek. Poradnik Językowy, 7, 38–53.pl
dc.description.referencesCzesak, A., Okoniowa, J., Waniakowa, J. (2004). Standard zapisu fonetycznego polskich tekstów gwarowych. Kraków: IJP PAN.pl
dc.description.referencesKargl, R., Landerl, K. (2018). Beyond Phonology: The Role of Morphological and Orthographic Spelling Skills in German. Topics in Language Disorders, 38(4), 272–285.pl
dc.description.referencesDemenko, G. (1999). Analiza cech suprasegmentalnych języka polskiego na potrzeby technologii mowy. Poznań: Wydawnictwo Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.pl
dc.description.referencesDemenko, G. (2015). Semantyka intonacji. W: M. Danielewiczowa, J. Bilińska, K. Doboszyńska‑Markiewicz, J. Zaucha (red.), Sens i brzmienie (s. 15–32). Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.pl
dc.description.referencesDiringer, D. (1972). Alfabet, czyli klucz do dziejów ludzkości. Tłum. W. Hensel. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.pl
dc.description.referencesRojczyk, A. (2008). Od formy dźwiękowej do semantyki słowa – badania psycholingwistyczne nad produkcją i percepcją mowy. Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, 64, 249–260.pl
dc.description.referencesDłuska, M. (1950). Fonetyka polska. Artykulacja głosek polskich. Kraków: Wydawnictwo Studium Słowiańskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego.pl
dc.description.referencesDłuska, M. (1976). Prozodia języka polskiego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.pl
dc.description.referencesKrasowicz‑Kupis, G., Bogdanowicz, K. M., Wiejak, K. (2015a). Bateria Testów Czytania IBE. Podręcznik. Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.pl
dc.description.referencesDubisz, S., Karaś, H., Kolis, N. (1995). Leksykon. Dialekty i gwary polskie. Warszawa: Wiedza Powszechna.pl
dc.description.referencesDuda, H. (2009). Czy wymowa [‘nauka] tłumaczy się „nieregularnym rozwojem fonetycznym spowodowanym frekwencją”? Kwartalnik Językoznawczy, 1, 1–9.pl
dc.description.referencesDuda, H. (2015). „Fert” i „Ferd”. Durnowate „d” czy reguły (mor)fonologiczne? W: W. Kruszewski, D. Pachocki (red.), Poezja i egzystencja. Księga jubileuszowa ku czci Profesora Józefa F. Ferta (s. 505–516). Lublin: Wydawnictwo KUL.pl
dc.description.referencesKarpowicz, T. (2018). Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.pl
dc.description.referencesDukiewicz, L. (1958). Analiza mowy nagranej wstecz. Język Polski, 38, 197–203.pl
dc.description.referencesDukiewicz, L. (1967). Polskie głoski nosowe. Analiza akustyczna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.pl
dc.description.referencesDukiewicz, L. (1995). Fonetyka. W: H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia (s. 9–103). Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN.pl
dc.description.referencesDulewiczowa, I. (1981). Transkrypcja i transliteracja wyrazów rosyjskich. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.pl
dc.description.referencesRowe, D. W., Wilson, S. J. (2015). The Development of a Descriptive Measure of Early Childhood Writing: Results From the Write Start! Writing Assessment. Journal of Literacy Research, 47(2), 245–292.pl
dc.description.referencesDunaj, B. (1982). Fonetyka języka czytanego a mówionego. W: J. Z. Maciejewski (red.), Z zagadnień fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego (s. 14–20). Toruń: UMK.pl
dc.description.referencesDunaj, B. (1991). Dwa dyskusyjne problemy polskiej fonologii. Prace Językoznawcze, 19, 40–46.pl
dc.description.referencesDunaj, B. (2004). Zagadnienia poprawności językowej. 2. Wymowa połączeń ai, ei, ii, oi, ói, ui, yi. Język Polski, 3, 206–209.pl
dc.description.referencesKrasowicz‑Kupis, G., Wiejak, K., Bogdanowicz, K. M. (2015b). Bateria Testów Fonologicznych BTF IBE. Podręcznik. Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.pl
dc.description.referencesDunaj, B. (2006). Zasady poprawnej wymowy polskiej. Język Polski, 3, 161–172.pl
dc.description.referencesKita, M., Polański, E. (2004). Słownik paronimów, czyli wyrazów mylonych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.pl
dc.description.referencesDunaj, B. (2009). Warianty fonetyczne a norma wymawianiowa. W: K. Ożóg, Język żyje. Rzecz o współczesnej polszczyźnie (s. 27–31). Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.pl
dc.description.referencesDunaj, B., Mycawka, M. (2015). Pisownia a wymowa polska w perspektywie historycznej. Język Polski, 5, 397–405.pl
dc.description.referencesFaber, A. (1992). Phonemic segmentation as epiphenomenon: Evidence from the history of alphabetic writing. W: P. Downing, S. D. Lima, M. Noonan (red.), The Linguistics of Literacy (s. 111–134). Amsterdam: John Benjamins.pl
dc.description.referencesForemniak, K. (2014). O sztuce przestankowania w Polsce i we Włoszech. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.pl
dc.description.referencesFougeron, C., Smith, C. (1993). Illustrations of the IPA: French. Journal of the International Phonetic Association, 23(2), 73–76.pl
dc.description.referencesRudolf, M. (2004). Metody automatycznej analizy korpusu tekstów polskich. Warszawa: Wydział Polonistyki UW.pl
dc.description.referencesFurtak, Ł. (2015). In defense of the usefulness of a Polish‑based respelling phonetic transcription system in the elementary to lower‑intermediate EFL classroom. W: E. Waniek‑Klimczak, M. Pawlak (red.), Teaching and researching the pronunciation of English: studies in honour of Włodzimierz Sobkowiak (s. 119–135). Cham: Springer.pl
dc.description.referencesGajdzica, P., Dańko, M., Marsac, F. (2019). De la perception de la voyelle /y/ chez des apprenants polonais du français langue étrangère. Białostockie Archiwum Językowe, 19, 91–112.pl
dc.description.referencesGasek, B. (2016). Informacja ortofoniczna w rosyjsko‑polskim słowniku przekładowym. Slavia Orientalis, 2, 377–393.pl
dc.description.referencesGolanowska, M., Jauer‑Niworowska, O., Kwasiborska‑Dudek, J., Lipiec, D., Więcek‑‑Poborczyk, I. (2015). Znaki fonetyczne do zapisu zdeformowanych realizacji fonemów: alfabet międzynarodowy i slawistyczny. W: M. Kurowska, E. Wolańska (red.), Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii (s. 79–92). Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa.pl
dc.description.referencesKlebanowska, B. (2007). Interpretacja fonologiczna zjawisk fonetycznych w języku polskim – z ćwiczeniami. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.pl
dc.description.referencesKrzyżyk, D., Synowiec, H. (2014). O (nie)obecności ortografii w podręcznikach szkolnych. W: K. Biedrzycki, W. Bobiński, A. Janus‑Sitarz, R. Przybylska (red.), Polonistyka dziś – kształcenie dla jutra. T. 3 (s. 235–246). Kraków: Universitas.pl
dc.description.referencesGraham, S., Santangelo, T. (2014). Does spelling instruction make students better spellers, readers, and writers? A meta‑analytic review. Reading and Writing, 27(9), 1703–1743.pl
dc.description.referencesGruszczyński, W., Saloni, Z. (2006). Notowanie informacji o odmianie rzeczowników w projektowanym ,,Słowniku gramatycznym języka polskiego”. W: I. Bobrowski, K. Kowalik (red.), Od fonemu do zdania. Prace dedykowane Profesorowi Romanowi Laskowskiemu (s. 203–213). Kraków: Wydawnictwo Lexis.pl
dc.description.referencesGrzenia, J. (1998). Słownik nazw własnych: ortografia, wymowa, słowotwórstwo i odmiana. Warszawa: PWN.pl
dc.description.referencesGubrynowicz, R. (2016). Akustyczna analiza samogłosek nazalizowanych i nosowych. Poradnik Językowy, 7, 7–18.pl
dc.description.referencesGussmann, E. (1999). Complexity, consonantal strength, and palatal assimilation in Polish. W: W. Banyś, L. Bednarczuk, S. Karolak (red.), Studia lingwistyczne ofiarowane Profesorowi Kazimierzowi Polańskiemu na 70‑lecie Jego urodzin (s. 386–397). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.pl
dc.description.referencesRuszkowski, M. (2004). O akcencie hiperpoprawnym. Poradnik Językowy, 7, 59–65.pl
dc.description.referencesGussmann, E. (2007). The Phonology of Polish. Oxford: Oxford University Press.pl
dc.description.referencesHeinz, A. (1978). Dzieje językoznawstwa w zarysie. Warszawa: PWN.pl
dc.description.referencesHeliasz‑Nowosielska, C. (2016). Co słychać w głosie? Metapragmatyczne relacje z działań wokalnych. Poradnik Językowy, 8, 62–74.pl
dc.description.referencesKlessa, K. (2012). Polish segmental duration: selected observations based on corpus data. Speech and Language Technology, 1415, 95–104.pl
dc.description.referencesHanulíková, A., Hamann, S. (2010). Illustrations of the IPA: Slovak. Journal of the International Phonetic Association, 40(03), 373–378. doi: 10.1017/S0025100310000162.pl
dc.description.referencesHeselwood, B. (2013). Phonetic Transcription in Theory and Practice. Edinburgh: Edinburgh University Press.pl
dc.description.referencesKułakowska, M., Myszka, A. (2012). Sposoby ujmowania zagadnień językowych w podręcznikach akademickich i szkolnych – na przykładzie problemu miękkości spółgłosek polskich. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Rzeszowskiego, 72, 135–150.pl
dc.description.referencesHulme, C., Snowling, M., Caravolas, M., Carroll, J. (2005). Phonological skills are (probably) one cause of success in learning to read: a comment on Castles and Coltheart. Scientific Studies of Reading, 9(4), 351–365.pl
dc.description.referencesHuszcza, R. (2011). Wschodnioazjatycki krąg cywilizacji pisma: lingwistyczna analiza pojęcia. W: L. Sudyka (red.), Orientalia Commemorativa (s. 115–132). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.pl
dc.description.referencesJadacka, H. (2006). Współczesne błędy wymawianiowe. Poradnik Językowy, 10, 47–52.pl
dc.description.referencesJassem, W. (1973). Podstawy fonetyki akustycznej, Warszawa: PAN.pl
dc.description.referencesRuszkowski, M. (2018). Wariantywność współczesnej polszczyzny. Wybrane zagadnienia. Kielce: Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego.pl
dc.description.referencesJassem, W. (2003). Illustrations of the IPA: Polish. Journal of the International Phonetic Association, 33(1), 103–107.pl
dc.description.referencesKleśta, J. (1999). Struktura segmentalna głosek języka polskiego realizowanych w czytanych listach wyrazowych. Investigationes Linguisticae, 7, 75–97.pl
dc.description.referencesKurzowa, Z. (1979). Problemy wymowy w ujęciu leksykograficznym. (Uwagi i postulaty na marginesie Słownika wymowy polskiej). Polonica, V, 264–283.pl
dc.description.referencesLabocha, J. (2004). Tekst pisany – tekst zapisany. Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, 60, 5–10.pl
dc.description.referencesLangford, D. (1994). Analysing Talk. Investigating verbal interaction in English. Basingstoke–London: Macmillan.pl
dc.description.referencesLaskowski, R. (1975). Studia nad morfonologią współczesnego języka polskiego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo PAN.pl
dc.description.referencesWitorska, A. (2019). Interpunkcja w aktach prawnych ogłaszanych w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Niepublikowana rozprawa doktorska napisana pod kierunkiem prof. dra hab. Zygmunta Saloniego. Wydział Lingwistyki Stosowanej, UW.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E., Krasowicz‑Kupis, G., Wiejak, K., Bogdanowicz, K. M. (2015). Bateria Testów Pisania IBE. Podręcznik. Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.pl
dc.description.referencesLevin, I., Aram, D. (2013). Promoting early literacy via practicing invented spelling: A comparison of different mediation routines. Reading Research Quarterly, 48(3), 221–236.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E. (2018b). Pisownia polska – norma skodyfikowana w ostatnim stuleciu. Poradnik Językowy, 8, 79–92.pl
dc.description.referencesLorenc, A. (2016a). Wymowa normatywna polskich samogłosek nosowych i spółgłoski bocznej. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa.pl
dc.description.referencesLorenc, A. (2016b). Transkrypcja wymowy w normie i w przypadkach jej zaburzeń. Próba ujednolicenia i obiektywizacji. W: B. Kamińska, S. Milewski (red.), Logopedia artystyczna (s. 107–143). Gdańsk: Harmonia Universalis.pl
dc.description.referencesLorenc, A. (2017). Miejsce artykulacji polskiej spółgłoski bocznej. Badanie z wykorzystaniem artykulografii elektromagnetycznej. Poradnik Językowy, 6, 63–73.pl
dc.description.referencesLorenc, A., Król, D. (2016). Rozkład pola akustycznego w procesie artykulacji polskiej samogłoski nosowej [ɔ̃]. Poradnik Językowy, 7, 19–37.pl
dc.description.referencesLubaś, W. (2012). Polska pisownia w Internecie, prestiż oficjalnej ortografii i jej nauczanie. W: M. Kita, I. Loewe (red.), Język w mediach: antologia (s. 281–292). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.pl
dc.description.referencesLubaś, W., Urbańczyk, S. (1990). Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej. Warszawa: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego i Spółka Wydawniczo‑ ‑Księgarska.pl
dc.description.referencesŁobacz, P. (1974). Wpływ tempa mowy na przebiegi formantów samogłosek polskich. Warszawa: Instytut Podstawowych Problemów Techniki PAN.pl
dc.description.referencesWojdak, P. (2018). Kiedy z jedną kropką, a kiedy z dwiema? O położeniu języka podczas artykulacji niesamodzielnych wariantów samogłosek. Język Polski, 4, 15–27.pl
dc.description.referencesŁobacz, P. (1982). Interpretacja fonologiczna palatalności w języku polskim na podstawie analizy spektrograficznej. W: J. Z. Maciejewski (red.), Z zagadnień fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego (s. 93–100). Toruń: UMK.pl
dc.description.referencesKładoczny, P. (2012). Semantyka nazw dźwięków w języku polskim. T. 1 i 2. Łask: Oficyna Wydawnicza Leksem.pl
dc.description.referencesŁobacz, P. (2002). Wymowa patologiczna a norma fonetyczna w świetle analizy akustycznej. W: S. Grabias (red.), Zaburzenia mowy (s. 189–213). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie‑Skłodowskiej.pl
dc.description.referencesŁobacz, P., Lorenc, A. (2018). Rozważania nad podstawami nauczania nowoczesnej fonetyki polskiej. Poradnik Językowy, 5, 7–21.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E., Andrejewicz, U. (2016). Miejsca niedookreślone w polskiej interpunkcji – wybrane zagadnienia. Poradnik Językowy, 4, 7–18.pl
dc.description.referencesŁuczyński, E. (1999). Współczesna interpunkcja polska. Norma a uzus. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.pl
dc.description.referencesŁuczyński, E. (2001). Polityka normatywna w zakresie przestankowania a tendencje we współczesnej interpunkcji polskiej. Z Teorii i Praktyki Dydaktycznej Języka Polskiego, 16, 110–124.pl
dc.description.referencesŁuczyński, E. (2016). Dlaczego nasza interpunkcja sprawia kłopoty piszącym? Poradnik Językowy, 4, 43–55.pl
dc.description.referencesMaciołek, M., Tambor, J. (2012). Głoski polskie. Przewodnik fonetyczny dla cudzoziemców i nauczycieli uczących języka polskiego jako obcego. Katowice: Wydawnictwo Gnome.pl
dc.description.referencesMadejowa, M. (1989). Zasady współczesnej wymowy polskiej. Biuletyn Audiofonologii, 1(2–4), 69–83.pl
dc.description.referencesWojtasiewicz, O. (1957). Wstęp do teorii tłumaczenia. Wrocław–Warszawa: Zakład im. Ossolińskich.pl
dc.description.referencesMadejowa, M. (1992a). Kilka uwag o współczesnej wymowie polskiej. Język Polski, 4–5, 327–336.pl
dc.description.referencesMadejowa, M. (1992b). Zasady współczesnej wymowy polskiej (w zakresie samogłosek nosowych i grup spółgłoskowych) oraz ich przydatność w praktyce szkolnej. Język Polski, 72, 187–198.pl
dc.description.referencesSaloni, Z. (1982). Uwagi o słowniku wymowy polskiej. W: J. Z. Maciejewski (red.), Z zagadnień fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego (s. 30–43). Toruń: UMK.pl
dc.description.referencesMadelska, L. (2005). Słownik wariantywności fonetycznej współczesnej polszczyzny. Kraków: Collegium Columbinum.pl
dc.description.referencesMadelska, L., Witaszek‑Samborska M. (1998). Zapis fonetyczny. Zbiór ćwiczeń. Wyd. 4 popr. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu.pl
dc.description.referencesMańczak, W. (2005). Wymowa słowa „nauka”. Poradnik Językowy, 3, 3–7.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E., Awramiuk, O. (2018). Francuskie wyrazy i ich wymowa w podręcznikach do języka polskiego. W: J. Cholewa, M. Kamecka, U. Kochanowska (red.), Nauczyciel – Język – Kultura. Studia ofiarowane Barbarze Głowackiej (s. 167–179). Białystok: Prymat.pl
dc.description.referencesMańczak‑Wohlfeld, E. (2004). Starsze i nowsze zapożyczenia angielskie w mówionej oraz pisanej odmianie języka polskiego. Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, 60, 109–115.pl
dc.description.referencesMarkowski, A. (2009). Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.pl
dc.description.referencesMejnartowicz, A. (2010). Z problematyki nauczania intonacji języka polskiego. Zastosowanie badań lingwistycznych do opracowania strategii dydaktycznych w nauczaniu cudzoziemców. W: R. Nycz, W. Miodunka, T. Kunz (red.), Polonistyka bez granic. T. 2 (s. 209–219). Kraków: Universitas.pl
dc.description.referencesWolańska, E. (2019). System grafematyczny współczesnej polszczyzny na tle innych systemów pisma. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa.pl
dc.description.referencesMietluk, A. (2000). Transkrypcja fonetyczna w słowniku wielojęzycznym. Linguodidactica, 4, 97–103.pl
dc.description.referencesMichałowska, D. (2006). O polskiej wymowie scenicznej oraz przykładowe nagrania. Podręcznik przeznaczony dla studentów wyższych szkół teatralnych. Kraków: Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego.pl
dc.description.referencesMilewski, S. (1999). Lingwistyczne i dydaktyczne aspekty analizy fonemowej. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie‑Skłodowskiej.pl
dc.description.referencesSaloni, Z. (1996). Unilateralne i bilateralne podejście do znaków języka (naturalnego). W: J. J. Jadacki, W. Strawiński, W świecie znaków. Księga pamiątkowa ku czci Profesora Jerzego Pelca (s. 287–294). Warszawa: Polskie Towarzystwo Filozoficzne.pl
dc.description.referencesMiodek, J. (2002). Słownik ojczyzny polszczyzny. Oprac. M. Zaśko‑Zielińska, R. Piekot. Wrocław: Wydawnictwo Europa.pl
dc.description.referencesMiodunka, W. (1977). Pisownia fonetyczna w Słowniku wymowy polskiej. W: M. Karaś, M. Madejowa (red.), Słownik wymowy polskiej (s. xxix–xxvi). Warszawa–Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.pl
dc.description.referencesMorais, J., Alegria, J., Content, A. (1987). Segmental awareness: Respectable, useful, and almost always necessary. Cahiers de Psychologie Cognitive/Current Psychology of Cognition, 7(5), 530–556.pl
dc.description.referencesMorin, M.-F. (2007). Linguistic factors and invented spelling in children: the case of French beginners in children. L1 – Educational Studies in Language and Literature, 7(3), 173–189.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E., Citko, M. (2020). Unseized opportunity. Respelling of English words in L1 Polish textbooks. Crossroads. A Journal of English Studies, 30(3), 23–38.pl
dc.description.referencesMróz, P. (2016). Zapis fonetyczny jako zjawisko typograficzne. Słowo. Studia językoznawcze, 7, 196–207.pl
dc.description.referencesBeigbeder F. (2018). Rozmowy dziecięcia wieku. Warszawa: Noir sur Blanc.pl
dc.description.referencesNagórko, A. (1996). Zarys gramatyki polskiej. Warszawa: PWN.pl
dc.description.referencesNational Early Literacy Panel (2008). Developing Early Literacy: Report of the National Early Literacy Panel. Washington. lincs.ed.gov/publications/pdf/NELPReport09.pdf.pl
dc.description.referencesNau, N. Hornsby, M., Karpiński, M., Klessa, K., Wicherkiewicz, T., Wójtowicz, R. (red., 2016). Języki w niebezpieczeństwie: księga wiedzy. Poznań: Wydział Neofilologii Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.pl
dc.description.referencesNitsch, K. (1904). Kilka uwag o wymowie nosówek w polszczyźnie literackiej. Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, 3(1–2), 293–303.pl
dc.description.referencesSaloni, Z. (2005). O kodyfikacji polskiej ortografii – historia i współczesność. Nauka, 4, 71–96.pl
dc.description.referencesNowakowski, P. (1997). Wariantywność współczesnej wymowy scenicznej. Poznań: Sorus.pl
dc.description.referencesNowakowski, P., Wiatrowski, P. (2013). Informacje fonetyczno‑ortofoniczne w podręczniku Tomasza Karpowicza „Kultura języka polskiego: wymowa, ortografia, interpunkcja”. Slavia Occidentalis, 70(1), 87–100.pl
dc.description.referencesNunberg, G. (1990). The linguistics of punctuation. Stanford: Center for the Study of Language and Information.pl
dc.description.referencesOldrieve, R. M. (2011). Introducing the CVC spelling assessment: helps track gains as kindergarten and first grade students learn the alphabetic principle. California Reader, 45(1), 4–14.pl
dc.description.referencesOuellette, G., Sénéchal, M. (2017). Invented spelling in kindergarten as a predictor of reading and spelling in Grade 1: a new pathway to literacy, or just the same road, less known? Developmental Psychology, 53(1), 77–88.pl
dc.description.referencesWolański, A. (2008). Edycja tekstów: praktyczny poradnik: książka, prasa, www. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.pl
dc.description.referencesAwramiuk, E., Krasowicz‑Kupis, G. (2014). Reading and spelling acquisition in Polish: Educational and linguistic determinants. L1‑Educational Studies in Language and Literature, 14, 1–24.pl
dc.description.referencesOng, W. J. (2011). Oralność i piśmienność. Słowo poddane technologii. Przekł., wstęp i red. nauk. J. Japola. Wyd. 2 przejrz. i popr. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.pl
dc.description.referencesOsowicka, M. (2000). Analiza jakości informacji fonetycznych zawartych w głównych wydawnictwach ortofonicznych „Słowniku wymowy polskiej PWN” oraz „Podręcznym słowniku poprawnej wymowy polskiej”. Acta Universitatis Nicolai Copernici. Studia Slavica, 4(337), 143–158.pl
dc.description.referencesOsowicka‑Kondratowicz, M. (2014). Dane z rozwoju mowy dziecka oraz terapii logopedycznej w interpretacji fonologicznej zjawisk fonetycznych współczesnej polszczyzny. Prace Językoznawcze, 16(2), 53–62.pl
dc.description.referencesOstanina‑Olszewska, J. (2003). Transcription and pronunciation dictionaries of English, Polish and Russian. W: H. Miatliuk, K. Bogacki, H. Komorowska, Problemy lingwistyki i nauczania języków obcych (s. 325–335). Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.pl
dc.description.referencesSaloni, Z. (2011). Co w roku 2010 obowiązuje w pisowni polskiej? Język Polski, 2–3, 117–124.pl
dc.description.referencesOstaszewska, D., Tambor, J. (2000). Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego. Warszawa: PWN.pl
dc.description.referencesPacton, S., Fayol, M., Perruchet, P. (2005). Children’s implicit learning of graphotactic and morphological regularities. Child Development, 76(2), 324–339.pl
dc.description.referencesPerlin, J. (1997). Typologia zmian fonemicznych. Warszawa: Wydawnictwo Energeia.pl
dc.description.referencesPerlin, J. (2004). Ile było w historii języka polskiego przypadków wpływu pisowni na ewolucję praw głosowych lub wymowę poszczególnych wyrazów? Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, 60, 11–15.pl
dc.description.referencesWróbel, H. (2001). Gramatyka języka polskiego. Podręcznik akademicki. Kraków: Spółka Wydawnicza „OD NOWA”.pl
dc.description.referencesPerlin, J. (2007). Dlaczego Polacy wymawiają „Goethe” jak [gete] a nie [gote] i kilka innych problemów adaptacji obcych samogłosek. Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, 63, 243–246.pl
Występuje w kolekcji(ach):Książki / Rozdziały (WUwB)
Książki/Rozdziały (WFil)

Pliki w tej pozycji:
Plik RozmiarFormat 
E_Awramiuk_Zapisac_mowe.pdf2,72 MBAdobe PDFOtwórz
Pokaż uproszczony widok rekordu Zobacz statystyki


Pozycja jest chroniona prawem autorskim (Copyright © Wszelkie prawa zastrzeżone)