Godność dziecka nieredukowalną wartością ontyczno-wychowawczą

Abstract

Człowiek powołany do życia otrzymuje je w darze. Przeżywa je jako osoba. Nieredukowalnym fundamentem osoby jest jej godność. Człowiek przeżywa ją w wymiarze immanentnym już od poczęcia. Odpowiednie odniesienie do godności życia przekłada się na jego pielęgnowanie i nadawanie właściwego kierunku rozwoju w procesie wychowywania. Analiza ontyczna godności dziecka jest tą samą, która dotyczy człowieka jako takiego. Bycie dzieckiem jest bowiem etapem życia, a nie konstytutywnym komponentem ontologicznym osoby. Podjęta teza zawarta w temacie artykułu: godność dziecka nieredukowalną wartością ontyczno-wychowawczą jest argumentowana w wymiarze ontycznym, personalistycznym, teologicznym i pedagogicznym. Autor konsekwentnie dowodzi, że zmieniające się uwarunkowania społeczno-kulturowe życia nie mogą wymusić zmiany w interpretacji godności dziecka. Dziecko jest osobą bez względu na etap jego rozwoju i wymaga podobnie jak każdy człowiek odpowiedniego szacunku. Misterium osoby nie da się zamknąć w jakiekolwiek definicje. Istnienie osobowe jest autonomiczne i zależne wyłącznie od Boga, chociaż przekazanie życia dokonuje się w akcie prokreacji. Od pierwszych chwil rozwoju prenatalnego dziecko sprawne i niepełnosprawne staje się kimś jedynym, niepowtarzalnym jako owoc miłości Boga. Bycie osobą w sytuacji dziecka należy odróżnić od kształtowania jego osobowości w procesie wychowania. Osoba jest źródłem dla oddziaływania wychowawczego wpływającego na formowanie osobowości dziecka.

A human being brought to life receives life as a gift and lives it out as a person. The irreducible foundation of the person is his or her dignity. Man experiences it in the immanent dimension right from conception. An appropriate reference to the dignity of human life translates into its nurturing and giving correct direction to the development in the process of upbringing. The ontic analysis of the child’s dignity is the same as that of man as such. For being a child is a stage of life and not a constitutive ontological component of the person. The thesis undertaken in the topic of this article: the dignity of the child as an irreducible ontic and educational value is argued in the ontic, personalistic, theological, and pedagogical dimensions. The author consistently proves that the changing social and cultural conditions of life cannot force a change in the interpretation of the child’s dignity. A child is a person regardless of the stage of their development and, like every human being, deserves proper respect. The mystery of the person cannot be exhausted by any definition. Personal existence is autonomous and dependent only on God, although the transmission of life takes place within the act of procreation. From the first moments of prenatal development, whether abled or disabled, a child becomes someone unique, unrepeatable fruit of God’s love. The child’s personhood should be distinguished from shaping its personality in the process of upbringing. Personhood is the source for educational influence impacting the formation of the child’s personality.