„Robotnica”, „Włościanka” i „Kobieta Sowiecka” – główne tytuły masowej sowieckiej prasy kobiecej szczebla centralnego (przed II wojną i po II wojnie światowej)

Abstract

Polsce odczuwalny jest deficyt wiedzy na temat masowej sowieckiej prasy kobiecej. A przecież to ona przez dekady kształtowała poglądy i postawy milionów Rosjanek, Ukrainek, Białorusinek i pozosta łych mieszkanek Związku Sowieckiego. Takie periodyki, jak „Robotnica”, „Włościanka”, „Kobieta Sowiecka”, będąc na szczeblu centralnym częścią potężnej machiny propagandowej, ułatwiały partii komunistycznej „pierekowkę dusz” kobiecych w duchu marksistowskiego feminizmu. A takie jego propagatorki, jak Nadieżda Krupska, Anna Uljanowa-Jelizarowa, Inessa Armand, Aleksandra Kołłontaj i wiele im podobnych, tyle że mniej znanych współpracownic Włodzimierza Lenina i jego następców, łączyły aktywność polityczną i dziennikarską. Konsekwencją tego była nie tylko instrumentalizacja upolitycznionej przez partię komunistyczną prasy kobiecej, ale też ograniczenie jej sprawczości.

In Poland, there is a noticeable deficit of knowledge about the mass Soviet women’s press. After all, it for decades shaped the views and attitudes of millions of Russian, Ukrainian, Belarusian women and other residents of the Soviet Union. Such periodicals as “Robotnica”, “Włościanka”, “Kobieta Sowiecka”, being at the central level a part of a powerful propaganda machine, facilitated the Communist Party’s ‘piecemeal’ of women’s souls in the spirit of Marxist feminism. And its promoters, such as Nadezhda Krupska, Anna Ulyanova-Yelizarova, Inessa Armand, Aleksandra Kołłontaj and many others like them, so much that less known associates of Vladimir Lenin and his successors combined political and journalistic activity. The consequence of this situation was not only the instrumentalization of the women’s press politicized by the communist party, but also the limitation of its agency.