Система организации епархиального управления Белорусской автокефальной православной церкви в 1949–1980 гг.

Abstract

The article is devoted to the consideration of the history of the development of the system of diocesan administrations of the unrecognized Belarusian Autocephalous Orthodox Church (BAOC). Formed in 1948–1949, the named religious organization over the next several decades was an influential center for the consolidation of the Belarusian post-war Diaspora. The activities of the parishes of the BAOC were not limited to the organization of services and involved the conduct of social, cultural, educational, publishing and other work. In turn, the control, management and coordination of parish activities largely depended on the principles of organizing diocesan administration. On the basis of the study, it is concluded that the volume of administrative powers of the episcopate is gradually reduced and the role of the laity in the administration of dioceses is strengthened. The noted instability of the diocesan structures of the BAOC in the period under review is explained by the high degree of dependence of the diocesan affiliation of parishes on the relationship with a particular hierarch.

Artykuł poświęcony jest historii rozwoju systemu administracji diecezjalnych nieuznanego Białoruskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (BAOC). Powstała w latach 1948–1949 wspomniana organizacja religijna przez kilka następnych dziesięcioleci była wpływowym ośrodkiem konsolidacji powojennej białoruskiej diaspory. Działalność parafii BAOC nie ograniczała się do organizowania nabożeństw, zakładała również prowadzenie działalności społecznej, kulturalnej, oświatowej, wydawniczej i innej. Z kolei kontrola, zarządzanie i koordynacja działalności parafialnej w dużej mierze zależała od organizacji administracji diecezjalnej. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdza się stopniowe zmniejszanie zakresu uprawnień administracyjnych episkopatu i wzmocnienie roli świeckich w administrowaniu diecezjami. Obserwowaną niestabilność struktur diecezjalnych BAOC w badanym okresie tłumaczy się wysokim stopniem zależności przynależności diecezjalnej parafii od relacji z określonym hierarchą.

Статья посвящена рассмотрению истории развития системы епархиального управления непризнанной Белорусской автокефальной православной церкви (БАПЦ). Сформированная в 1948–1949 гг., названная религиозная организация на протяжении нескольких последующих десятилетий являлась влиятельным центром консолидации белорусской послевоенной диаспоры. Деятельность приходов БАПЦ не ограничивалась организацией богослужений и предполагала проведение общественной, культурной, образовательной, издательской и иной работы. В свою очередь, контроль, управление и координация приходской деятельности во многом зависели от принципов организации епархиального управления. На основании проведенного исследования делается вывод о поэтапном сокращении объема административных полномочий епископата и усилении роли мирян в вопросах управления епархиями. Отмеченная нестабильность епархиальных структур БАПЦ в рассматриваемый период объясняется высокой степенью зависимости епархиальной принадлежности приходов от взаимоотношений с конкретным иерархом.