Wokół Apparitions: czy wiara w apokalipsę jest jeszcze możliwa?

Abstract

Artykuł analizuje serial Apparitions Joe Ahearne’a (BBC 2008), który wykorzystuje formułę filmu satanistycznego do podjęcia dyskusji na temat miejsca religii i instytucji religijnych (głównie Kościoła katolickiego) w świecie współczesnym. Ahearne pokazuje świat, w którym sacrum zostaje zmarginalizowane, ale dla niego jest to jednocześnie świat, w którym obecność zła qua zła przestaje być zauważana. Postuluje on zatem konieczność obecności absolutu w przestrzeni społecznej, ale ograniczonej przez humanizm rozumiany jako etyczny nakaz solidarności międzyludzkiej i poszanowania jednostkowości, w tym odmienności, każdej istoty ludzkiej.

BBC series Apparitions (2008), which constitutes the subject of present discussion, raises – under the guise of satanistic flick – important questions concerning the place of religion and religious institutions (or more precisely, of the Catholic Church) in the modern world. The world depicted by Joe Ahearne has successfully marginalised the sacrum – yet, for the director (and writer) this marginalisation implies certain invisibility of evil as such (or at the very least an inability to perceive it). Thus, certain presence of the absolute results necessary for the benefit of all, yet, for Ahearne such a presence needs to be defined by humanistic imperative of human solidarity, respect for the individuality and separatedness of every single human being.