Magia i metafizyka w brytyjskiej prozie dla dzieci: Skrzydlak Davida Almonda

Abstract

Powieść Davida Almonda Skrzydlak (Skellig, 1988), zaliczaną zwykle do nurtu realizmu magicznego, można również umieścić w kontekście charakterystycznego dla brytyjskiej prozy dla dzieci gatunku powieści fantastycznej, zwłaszcza takiej, która konstrukcję świata przedstawionego opiera na obecności elementu magicznego w świecie modelowanym na mimetyczny. Stosuje ją wielu pisarzy dziecięcych, począwszy od E. Nesbit tworzącej na początku wieku XX. Ten typ konstrukcji obecny jest w powieści Almonda, gdzie zwykły chłopiec znajduje w zrujnowanym garażu skrzydlatego mężczyznę. Postać Skrzydlaka, integrująca aspekty ludzkie, zwierzęce (ptasie) i anielskie, wraz ze związanymi z nią przestrzeniami liminalnymi, staje się sygnałem znaczeń metafizycznych, które w powieści Almonda wpisują się zarówno w debatę nad ewolucją, jak i w metafizyczne wizje romantycznego poety Williama Blake’a.

David Almond’s Skellig (1988), usually considered in the context of magic realism, can be also situated within the tradition of British children’s fantastic fiction, especially in relation to the variant which places a fantastic element in a mimetic world model. Initiated by E. Nesbit in the beginning of the 20th century, this constructional model is followed by many writers and is present in Almond’s novel where an ordinary boy finds a winged man in his parents decrepit garage. The figure of Skellig, integrating human, animal and angelic aspects in its identity, together with liminal spaces associated with it, suggest metaphysical senses which involve the consideration of Darwinian evolution as well as Blakeian metaphysical visions.