Siedemnastowieczna polszczyzna kresów północno-wschodnich. Słowotwórstwo, słownictwo, frazeologia

Abstract

Monografia jest zmodyfikowaną, skróconą (z pięciu do trzech rozdziałów) wersją rozprawy doktorskiej. W swojej pracy – poświęconej językowi Jana Antoniego Chrapowickiego, Samuela Maskiewicza i Bogusława Maskiewicza – nie ograniczyłam się wyłącznie do rejestracji wyekscerpowanych zjawisk leksykalnych, lecz starałam się ukazać je na szerszym tle polszczyzny XVII wieku, próbując ustalić, oczywiście z pewną ostrożnością, zasadnicze cechy języka XVII wieku, ze szczególnym zwróceniem uwagi na elementy kresowe. W tej sytuacji sprawa indywidualnych cech językowych pamiętnikarzy zeszła na plan dalszy, a najistotniejszy stał się problem inny: na ile ich język różni się od ówczesnego dialektu kulturalnego, na ile zaś reprezentuje polszczyznę kresową XVII wieku. I które z ówczesnych zjawisk językowych dotrwały do XX wieku. Pełna realizacja tak wyznaczonego celu była trudna, bowiem o polszczyźnie XVII stulecia jeszcze wtedy wiedziano niewiele, tym większy więc problem stwarzała specyficzna odmiana tej polszczyzny, dialekt kresowy.