Obraz hiszpańskiej diaspory we Francji: filmowa fikcja a rzeczywistość (na przykładzie filmu Kobiety z 6. piętra)

Abstract

W pierwszej części tekstu autorka zarysowuje historię imigracji hiszpańskiej do Francji w XX wieku. W tym celu odwołuje się ona do przypomnienia głównych powodów, dla których Hiszpanie opuszczają wówczas swój kraj. Interesuje ją ponadto charakter wykonywanych przez nich zajęć, jak też miejsca, do których kierują się główne fale emigracji. Autorkę interesują też następujące pytania: Jak Francuzi postrzegają Hiszpanów? W jaki sposób przebiega proces integracji imigrantów we Francji? W zasadzie wszystkie te wątki pojawiają się w filmie Kobiety z 6. piętra w reżyserii Philippe'a Le Guaya (2010). Zderzenie dwóch mentalności ukazuje różnice kulturowe pomiędzy dwiema nacjami i staje się m.in. doskonałym punktem wyjścia do trafnych obserwacji na temat mieszczańskiego środowiska Paryża początku lat sześćdziesiątych, w którym dominuje obojętność i brak więzi rodzinnych. Niestety, autorzy nie ustrzegli się powielania pewnych klisz, a Hiszpanki przedstawione są tu stereotypowo. Krytycy zgodni są jednak co do tego, że jest to stereotyp pociągający, afirmujący radość życia i potęgę rodziny.

En la primera parte la autora presenta la historia de la inmigración española en Francia durante el siglo XX. Para conseguir este fin, va evocando las principales razones por las cuӑles los españoles abandonaban su país. También muestra interés por otras cuestiones: Cómo los franceses ven a los españoles o de qué manera se integran los inmigrantes en Francia. Todos estos temas aparecen en la película "Las chicas de la sexta planta", dirigida por Philippe Le Guay (2010), siendo objeto de analisis de la autora en la segunda parte de su intervención. El choque entre las dos mentalidades revela diferencias culturales y ofrece la posibilidad de ver cómo era la sociedad burguesa de París a principios de los años 60, en la cual dominaba la indiferencia y la falta de relaciones familiares. En Francia, la película "Las chicas de la sexta planta", tuvo un gran éxito en taquilla, con más de dos millones de espectadores. Desgraciadamente los autores cayeron en la trampa de los lugares comunes y las españolas fueron presentadas de forma estereotipada. Sin embargo, los críticos estuvieron de acuerdo en que era un estereotipo atrayente, que confirmaba la alegría de la vida y el inmmenso valor de la familia.

In the first part of the text the author outlines the history of Spanish immigration to France in the 20th century. Therefore she refers to the main reasons why the Spanish left their country then. She is also interested in the nature of their occupations, as well as the places for which the main waves of immigration headed. The author also concentrates on the following issues: How do the French perceive the Spanish? How does the integration of immigrants in France proceed? Basically, all these threads appear in the film The Women on the 6th Floor directed by Philippe Le Guay (2010). The clash of two mentalities demonstrates cultural differences between the two nations and becomes, for example, a perfect starting point for pithy observations on the middle-class circles in Paris of the early 1960s, where dominate indifference and lack of family bonds. Unfortunately, the authors did not avoid rehashing cliches, and the Spanish women are presented stereotypically. Critics agree, however, that it is an attractive stereotype affirming the joy of life and the power of family.