Adventus regis: wejście jako praktyka komunikacyjna w perspektywie historyczno-antropologicznej

Abstract

„Celem pracy było poddanie analizie średniowiecznych opisów wjazdu królewskiego jako przykładów praktyki komunikacyjnej ocenianych zarówno z punktu widzenia metod historycznych jak i teorii antropologicznych. Autor posłużył się w analizie materiałem historycznym pochodzącym ze źródeł średniowiecznych, który zderzył następnie z kilkoma znanymi koncepcjami socjologiczno-antropologicznymi, mającymi szczególny wymiar komunikacyjny. Pozwoliło to ująć zjawisko historyczne w inne ramy (spojrzeć na nie z innej strony) i ujawnić jego dodatkowe aspekty. Wśród przywołanych autorów znaleźli się Erving Goffman, Arnold van Gennep, Victor Turner i Pierre Bourdieu. We wnioskach autor wskazuje, że większość proponowanych rozwiązań ma podłoże pragmatyczne, a zatem, że w analizie mamy do czynienia z poszukiwaniem kontekstów,⁠ w których wjazd staje się zrozumiały jako komunikat.⁠ Jednym zaś z ważniejszych założeń leżących u podstawy analizy było dostrzeżenie, że ceremoniał wjazdu ma na celu ukrycie, że władza i majestat jest tworzony i konstruowany (lub zdobywany w walce), a nie przyrodzony. O ile jednak prawdziwe i celne jest wskazanie, że wjazd może być opisany jako jedno z najważniejszych narzędzi w repertuarze form symbolicznych, za pomocą których średniowieczna elita kreowała i utwierdzała swą wyższość w hierarchii społecznej,⁠ to jest to definicja bez wątpienia zawężająca obraz zjawiska z komunikacyjnego punktu widzenia. Postrzeganie wjazdu jako praktyki komunikacyjnej wydaje się zaś użyteczne badawczo właśnie o tyle, że poszerza spektrum analityczne i pozwala na bardziej wielostronną analizę zdarzenia, a także możliwie szerokie zarysowanie tła społeczno-kulturowego zjawiska.”