Od izolacji ku partnerstwu resocjalizacyjnemu – w poszukiwaniu optymalnego modelu współpracy z rodzinami w procesie resocjalizacji nieletnich

Abstract

Przez długi czas pedagogika upatrywała w rodzinie przede wszystkim źródła zaburzeń. Jednak stan współczesnej wiedzy opartej na dowodach naukowych (evidence-based practice) sprawia, że coraz częściej postrzega się rodzinę w perspektywie zasobów, które można wykorzystać w procesie resocjalizacji. Potwierdzają to doświadczenia z obszaru pracy socjalnej, w której stosowane są z powodzeniem różne formy pracy zwiększające ukryte potencjały rodziny. Idea ta jest jednak słabo zakorzeniona w rodzimej praktyce resocjalizacji. W tekście autorka przedstawia przyczyny nieobecności rodziców w procesie resocjalizacji oraz wskazuje możliwości i korzyści związane z włączeniem rodziców w proces resocjalizacji nieletnich.

For a long time pedagogy has seen the family as a source of disorders. However, the state of modern knowledge based on scientific evidence (evidence-based practice) makes us see the family as a source of resources that can be used in the process of rehabilitation. This is confirmed by experience of social work, where various forms of cooperation are applied and increase its hidden potential. However, this idea is poorly rooted in the indigenous practice of rehabilitation. In this text, the author refers to reasons for the absence of the parents and presents the possibility of including parents in the process of juvenile rehabilitation.