Zróżnicowane formy oddziaływań terapeutyczno-resocjalizacyjnych stosowane wobec sprawców i sprawczyń przemocy seksualnej wobec dzieci

Abstract

Celem niniejszego opracowania było przedstawienie specyficznych czynników ryzyka, które różnią sprawców i sprawczynie dopuszczających się wykorzystywania seksualnego wobec dzieci, a także omówienie oddziaływań terapeutycznych stosowanych wobec kobiet i mężczyzn będących sprawcami tych czynów. W szczególności zwrócono uwagę na warunki zastosowania dwóch modeli terapeutycznych MBT i FBT oraz terapii gender blind i gender bias. Wskazanie różnic zarówno w zakresie czynników ryzyka jak specyfiki działania sprawców i sprawczyń przemocy seksualnej uzasadnia potrzebę odmiennego traktowania terapeutycznego i resocjalizacyjnego obu kategorii. Tradycyjne i stereotypowe traktowanie kobiet uwikłanych w przemoc seksualną jako ofiar i poddawanie ich terapii dla ofiar nie znajduje w wielu wypadkach uzasadnienia, podobnie jak i stosowanie wobec nich standardowych rozwiązań praktykowanych wobec sprawców płci męskiej. Podejmowane wobec sprawczyń oddziaływania wymagają uwzględnienia nie tylko specyfiki ich sytuacji życiowej, pełnionych ról społecznych ale także złożonych następstw procesu pierwotnej i wtórnej wiktymizacji. Oddziaływania podejmowane wobec sprawców i sprawczyń tego typu czynów, zarówno w warunkach izolacyjnych jak i ambulatoryjnych nie powinny być sprofilowane pod kątem stereotypowego postrzegania kobiety i mężczyzny uwikłanych w problem przemocy seksualnej. Niezbędne jest zatem wyjście poza ten stereotypowy schemat i zastosowanie niezunifikowanych rozwiązań.

The aim of this study was to present the specific risk factors that differentiate the male and female perpetrators of child sexual abuse, and to discuss the therapeutic effects applied to women and men who perform such acts. In particular, the conditions of application of the two therapeutic models MBT and FBT as well as the gender blind and gender bias therapy are highlighted. The differences in both the risk factors and the specifics of acting of male and female perpetrators of sexual abuse justify the need for different therapeutic and social rehabilitation treatment of both categories. Traditional and stereotypical treatment of women involved in sexual violence as victims and subjecting them to therapies for victims is in many cases not justified, nor is the application of standard solutions typically used against male perpetrators. The actions taken towards female perpetrators require taking into account not only the specificity of their life situation, their social roles but also the complex consequences of the process of primary and secondary victimization. The actions taken against male and female perpetrators of such acts, both in isolation and outpatient settings, should not be profiled in terms of the stereotypical perception of a woman and a man entangled in sexual violence. It is therefore necessary to go beyond this stereotypical pattern and to use non-standard solutions.