REPOZYTORIUM UNIWERSYTETU
W BIAŁYMSTOKU
UwB

Proszę używać tego identyfikatora do cytowań lub wstaw link do tej pozycji: http://hdl.handle.net/11320/18701
Pełny rekord metadanych
Pole DCWartośćJęzyk
dc.contributor.authorHeine, Marek-
dc.date.accessioned2025-09-03T10:15:37Z-
dc.date.available2025-09-03T10:15:37Z-
dc.date.issued2019-
dc.identifier.citationResocjalizacja Polska Nr 17, 2019, s. 35-48pl
dc.identifier.issn2081-3767-
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11320/18701-
dc.descriptionArtykuł dostępny w dwóch wersjach językowych (tłumaczenie angielskie).pl
dc.description.abstractAutor wskazuje, iż powszechne krytyczne oceny resocjalizacji realizowanej w warunkach probacji wynikają głównie z przyjęcia nieadekwatnych kryteriów oceny tego procesu. Autor podejmuje próbę analizy typowych znaczeń pojęcia efektywność resocjalizacji, poddaje krytycznej analizie powszechnie występujące ograniczenie znaczenia tego pojęcia do osiągania określonego, zwykle trudno mierzalnego, rezultatu. Autor proponuje, by w ocenie efektywności procesu resocjalizacji skupić się na analizie stopnia wykorzystania możliwości, jakie w trakcie jego realizacji występują. Miarą efektywności procesu resocjalizacji powinien być stopień optymalności podejmowanych przez kuratora sądowego działań diagnostycznych, opiekuńczo-doradczych, wychowawczych i terapeutycznych, a nie wyłącznie uzyskany w wyniku ich zastosowania rezultat. W rozważaniach Autora istotne miejsce zajmuje analiza czynników determinujących konieczność współpracy kuratorskiej służby sądowej z instytucjami państwowymi, samorządowymi i społecznymi w procesie realizacji zadań zawodowych.pl
dc.description.abstractThe author points out that widespread critical evaluations of social rehabilitation carried out under probation result mainly from the adoption of inadequate evaluation criteria for this process. The author makes an attempt to analyse the typical meanings of the notion of ociarehabilitation effectiveness, and critically examines common limitation of the meaning of this term in order to achieve a specific, usually difficult to measure, result. The author suggests that the evaluation of the effectiveness of social rehabilitation process should focus on the analysis of the degree of utilization of the opportunities that occur during its implementation. The measure of the social rehabilitation process effectiveness should be the degree of optimization of diagnostic, guardianship, counselling, educational and therapeutic activities undertaken by probation officers, and not only the result obtained from the application thereof. In his deliberations, the author devotes particular attention to the analysis of factors determining the necessity of court probation service’s cooperation with state, local government and social institutions in the process of carrying out professional tasks.pl
dc.language.isoplpl
dc.publisherFundacja Pedagogiumpl
dc.rightsLicencja Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (CC-BY)pl
dc.rights.urihttps://creativecommons.org/licenses/by/4.0/pl
dc.subjectresocjalizacjapl
dc.subjectefektywnośćpl
dc.subjectkompetencje zawodowepl
dc.subjectkuratorpl
dc.subjectsocial rehabilitationpl
dc.subjecteffectivenesspl
dc.subjectprofessional competencespl
dc.subjectprobation officerpl
dc.titleInstytucjonalna współpraca jako czynnik determinujący efektywność funkcjonowania zawodowego kuratora sądowegopl
dc.title.alternativeInstitutional cooperation as a factor determining the effectiveness of probation officerspl
dc.typeArticlepl
dc.rights.holderLicencja Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (CC-BY)pl
dc.identifier.doi10.22432/pjsr.2019.17.04-
dc.description.Emailmarek.heine@dsw.edu.plpl
dc.description.AffiliationDolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiupl
dc.description.referencesBorzyszkowska H., 1983, Osobowość pedagoga specjalnego, „Szkoła Specjalna”, nr 1.pl
dc.description.referencesBorzyszkowska H., 1993, O powinnościach pedagoga specjalnego, „Kultura i Edukacja”, nr 1.pl
dc.description.referencesDenek K., 1996, Kształcenie i doskonalenie nauczycieli w okresie przemian, „Kultura i Edukacja”, nr 3.pl
dc.description.referencesDylak S., 1995, Wizualizacja w kształceniu nauczycieli, Poznań.pl
dc.description.referencesJadach K., 2011, Praca kuratora sądowego w sprawach rodzinnych, nieletnich i karnych, Poznań.pl
dc.description.referencesJurczyk D., Staniucha A., 2015, Współpraca kuratorów sądowych z innymi służbami w realizowaniu zadań profilaktycznych i resocjalizacyjnych, „Resocjalizacja Polska”, nr 10.pl
dc.description.referencesKonopczyński M., 2014, Pedagogika resocjalizacyjna. W stronę działań kreujących, Kraków.pl
dc.description.referencesKotusiewicz A. A., 1997, O miejsce pedeutologii w programie edukacji nauczycielskiej, „Edukacja”, nr 1.pl
dc.description.referencesKosakowski C., 1996, Pedagog specjalny, – kim być powinien?, [w:] System kształcenia pedagogiki specjalnej. Ciągłość i możliwości zmian, (red.) J. Wyczesany, H. Kosętka, Kraków.pl
dc.description.referencesKosakowski C., 2002, Pedagog specjalny – między tradycją a dniem dzisiejszym, [w:] Nauczyciel szkoły specjalnej, (red.) J. Michalski, Warszawa.pl
dc.description.referencesKowalczyk D., Szecówka A., Grzesiak S., 2015, Resocjalizacja penitencjarna w kontekstach interdyscyplinarnych, Wrocław.pl
dc.description.referencesKwaśnica R., 1994, Wprowadzenie do myślenia o wspomaganiu nauczycieli, Wrocław.pl
dc.description.referencesŁobocki M., 1974, Wychowanie w klasie szkolnej, Warszawa.pl
dc.description.referencesMinczakiewicz E., 1991, Identyfikacja z zawodem a model nauczyciela dla potrzeb szkolnictwa specjalnego, [w:] Z problematyki kształcenia pedagogów specjalnych, (red.) K. Kuligowska, Warszawa.pl
dc.description.referencesMinczakiewicz E., 2006, Przygotowanie kandydatów do zawodu pedagoga specjalnego z perspektywy doświadczeń i namysłu nad przyszłością edukacji specjalnej, [w:] Forum Pedagogów Specjalnych XXI wieku, (red.) J. Pańczyk, Łódź.pl
dc.description.referencesObuchowska I., 1975, Obecne i nieobecne paradygmaty w pedagogice specjalnej, [w:] Osobowość a społeczna efektywność działania, (red.) K. Obuchowski, Warszawa.pl
dc.description.referencesObuchowski K., 1975, Osobowość a społeczna efektywność działania, Warszawa.pl
dc.description.referencesOleńska-Pawlak T., 1996, Kompetencje pedagoga specjalnego w nowoczesnej koncepcji kształcenia, [w:] System kształcenia pedagogów specjalnych. Ciągłość i możliwości zmian, (red.) J. Wyczesany, H. Kosętka, Kraków.pl
dc.description.referencesOstrowska K., 2008, Psychologia resocjalizacyjna – w kierunku nowej specjalności psychologii, Warszawa.pl
dc.description.referencesPrzecławska A., 1985, Pedagog – kim ma być, jak go kształcić. Propozycja do dyskusji, „Kwartalnik Pedagogiczny”, nr 1.pl
dc.description.referencesRejman J., 2000, System wychowawczy zakładu penitencjarnego dla młodocianych, Rzeszów.pl
dc.description.referencesSękowska J. (red.), 1990, Teoria i praktyka pedagogiki specjalnej, Lublin.pl
dc.description.referencesStańdo-Kawecka B., 2000, Prawne podstawy resocjalizacji, Zakamycze.pl
dc.description.referencesŚliwerski B., 2008, O fenomenie i problemach popularności pedagogiki jako upragnionego kierunku studiów, [w:] Pytanie o szkołę wyższą w trosce o społeczeństwo, (red.) Gołębniak D.B., Wrocław.pl
dc.description.referencesŚwierczek A., 2013, Współpraca instytucjonalna kuratora sądowego dla osób dorosłych w ramach sprawowania dozorów nad skazanymi, „Resocjalizacja Polska”, nr 4.pl
dc.description.referencesWęgliński A., 2000, Mikrosystemy wychowawcze w resocjalizacji nieletnich. Analiza pedagogiczna, Lublin 2000.pl
dc.description.referencesWysocka E., 2008, Diagnoza w resocjalizacji, Warszawa.pl
dc.identifier.eissn2392-2656-
dc.description.number17pl
dc.description.firstpage35pl
dc.description.lastpage48pl
dc.identifier.citation2Resocjalizacja Polskapl
Występuje w kolekcji(ach):Resocjalizacja Polska, 2019, nr 17

Pokaż uproszczony widok rekordu Zobacz statystyki


Pozycja ta dostępna jest na podstawie licencji Licencja Creative Commons CCL Creative Commons