Indywidualna perspektywa czasowa osób skazanych na kary izolacyjne – implikacje dla oddziaływań resocjalizacyjnych

Abstract

Autorzy prezentują nowe spojrzenie na perspektywę temporalną, mogącą pełnić rolę uzupełniającą w resocjalizacji osób odbywających kary izolacyjne w warunkach zakładu karnego. Nieuwzględnianie w dotychczasowych koncepcjach resocjalizacji osobistych preferencji temporalnych skazanych może być przyczyną niepowodzeń podejmowanych oddziaływań. Indywidualizacja propozycji resocjalizacyjnych w odniesieniu do dominującej orientacji czasowej osoby osadzonej czyni je bardziej adekwatnymi wobec osobistych mechanizmów psychologicznego funkcjonowania, bardziej dostępnymi poznawczo dla skazanego, motywuje do większego zaangażowania w tak zaplanowaną resocjalizację i równocześnie sprzyja zrównoważeniu perspektywy temporalnej w przyszłości. Zbalansowana orientacja czasowa jest zasobem, który po opuszczeniu zakładu karnego przez skazanego będzie sprzyjał jego odejściu od przestępczości.

The paper is to offer a new look at temporal perspective, which might supplement resocialization of persons serving custodial sentences in prisons. The neglect of temporal aspects might cause failures in correctional operations. The individualization of resocialization proposals by referring them to the dominant temporal orientation of an inmate makes them more suitable for the convict’s psychological functioning’s mechanisms and more cognitively accessible for him/her. It motivates to larger commitment to participate in so planned resocialization and creates favourable conditions for time perspective to be balanced. Optimally, a balanced time perspective is a resource, which may increase the likelihood individuals will avoid engaging in criminal behaviour after being released from prison. Key words: time perspective, prison sentence, resocialization.