Geneza i dokonania pedagogiki resocjalizacyjnej w Uniwersytecie Wrocławskim

Abstract

Geneza i rozwój teorii resocjalizacji w środowisku Uniwersytetu Wrocławskiego wiąże się z przełomem lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych minionego wieku. Prekursorami tej dziedziny byli prof. dr Witold Świda — prawnik, ówczesny rektor UWr i prof. dr hab. Lidia Mościcka — pierwszy kierownik Zakładu Resocjalizacji w Instytucie Pedagogiki. Dokonania naukowe teoretyczne i eksperymentalno-empiryczne pracowników Uniwersytetu Wrocławskiego koncentrują się wokół optymalizacji oddziaływań resocjalizacyjnych, badań postaw nieletnich wobec resocjalizacji, zaburzeń zachowania młodzieży w sytuacji ekspozycji społecznej, systemowej konsultacji resocjalizacyjnej, prawno-kryminologicznych aspektów resocjalizacji, kurateli sądowej, diagnozowania i terapii uzależnień i in. Pracownicy współczesnego Zakładu Resocjalizacji współpracują niemal ze wszystkimi polskimi i wieloma zagranicznymi ośrodkami akademickimi i placówkami, w których resocjalizacja, penitencjarystyka i profilaktyka społeczna są przedmiotem twórczych przedsięwzięć naukowych i ich weryfikacji w praktyce.