Psychologia resocjalizacyjna w Uniwersytecie Łódzkim

Abstract

Sporadycznie problematyka wykolejenia społecznego i jego eliminacji była podejmowana w Katedrze Psychologii niemal od początku zatrudnienia na stanowisku jej kierownika profesora Stanisława Gerstmanna. Pod koniec lat 60. XX wieku pod opieką profesora swoją życiową drogę z tą subdyscypliną psychologii rozpoczyna Jan Szałański od stwierdzenia nieefektywności oddziaływań zakładu poprawczego na wychowanków w zakresie korygowania ich postaw i osobowości. Chcąc temu zaradzić podjął udaną próbę opracowania i zrealizowania eksperymentalnego programu terapeutyczno-wychowawczego ukierunkowanego na przekształcenie wadliwych postaw i zaburzeń osobowości nieletnich. Po upływie 20 lat przeprowadził kilkuletnie badania podłużne wychowanków placówek resocjalizacyjnych oraz bursy szkolnictwa zawodowego nad przeobrażeniami ich spostrzegania ludzi. W rezultacie tych dokonań uzyskał samodzielność naukowo-badawczą i podjął się organizacji i przeprowadzenia działalności naukowo-badawczej i kształcenia studentów w zakresie najszerzej rozumianej psychologii resocjalizacyjnej. Dotychczasowy dorobek Zakładu Psychologii Resocjalizacyjnej obejmuje 96 opublikowanych opracowań wyników badań: antecedensów i korelatów osobowościowych wykolejenia obyczajowego, przestępczego, profilaktyki wykolejenia społecznego, resocjalizacji i terapii uzależnień młodzieży, więźniów i personelu penitencjarnego, uczestników postępowania procesowego (sądowego, prokuratorskiego i policyjnego).